Филофоб (Moja_Polska) все записи автора  Привально-строевая Pieśń legionowa 1914-1915  про "bo moja mam nie zrozumiaa czego mi trzeba" 

  S M U T N A   J E S T   D O L A   M A

– Smutna, smutna, smutna jest dola ma,
Вo mama moja nie zrozumiała, czego mi trzeba.

– Curuś, curuś, czego ty jeszcze chcesz?
Kapelusz nowy,
Leży gotowy –
Idź go sobie weź!

– Smutna, smutna, smutna jest dola ma,
Bo mama moja nie zrozumiała, czego mi trzeba.

– Curuś, curuś, czego ty jeszcze chcesz?
Tam suknia nowa,
Wisi gotowу –
Idź ją sobie weź!

– Smutna, smutna, smutna jest dola ma,
Bo mama moja nie zrozumiała, czego mi trzeba.

– Curuś, curuś, czego ty jeszcze chcesz?
Вuciki nowe,
Stoją gotowе –
Idź je sobie weź!

– Smutna, smutna, smutna jest dola ma,
Bo mama moja nie zrozumiała, czego mi trzeba.

– Curuś, curuś, czego ty jeszcze chcesz?
Tam ułan młody,
Stoi u wody –
Idź go sobie weź!

– SZCZĘSNA, SZCZĘSNA, SZCZĘSNA jest dola ma!
Bo mama moja JUŻ ZROZUMIAŁA czego mi trzeba!!!

 

Начальная фаза - мама все понимает, потому что дочь знает: все, что ей нужно - у мамы есть: 

 

Конечная фаза - мама не понимает ничего, потому что и дочь не знает, чего ей нужно :

Cayetana_de_Alba (Moja_Polska) все записи автора "Моряк вразвалочку сошел на берег" - по-русски и по-польски
Эдуард Хиль




Sława Przybylska

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

Клип о польской мове. Она=polska mowa, ясно?

Таблица перекодировок (подстановок):

Тело=мова

Женское=польская.

Так что "тело женское" следует читать как "мова польская" и т.п.

Слушаем русские слова Стаса Пьехи и Григория Лепса и читаем польские субтитры. Заучивем новые важные  слова : 

Ona nie Twoja

Cały świat pod stopy Tyś jej rzucił,
I ten świat za Ciebie przemówił.
Co z tego, że z Tobą życie wytworne ?
Uważasz, że odgadłeś, co trzeba jej,
To, co trzeba jej ?

Przecież ona nie Twoja,
Choć z Tobą ona
Nawet czasami się spotyka,
Ona nie Twoja, jak łyczek wina,
Tak Ciebie ona i połyka.
Ona nie Twoja,
Ty bawisz sie z nią, a ona z Tobą
Dopóki, co....
A czy Ty znasz , co w sobie skrywa
Kobiety miłość ?

Sekretne, gorące spotkania,
Sprzeczki i poranne szlochania.
Młodzieńcze, krew kipi, ciało zmysłowe,
To wszystko tak szybko się sprzykrzyło jej -
Ból miłości Twej.

Przecież ona nie Twoja,
Choć z Tobą ona
Nawet czasami się spotyka.
Ona nie Twoja, jak łyczek wina,
Tak Ciebie ona i połyka.
Ona nie Twoja,
Ty bawisz się z nią a ona z Tobą
Dopóki, co....
A czy Ty znasz, co w sobie skrywa
Kobiety miłość ?

A czy znasz Ty, o czym milczy ona, o czym ona marzy ?
A czy Ty znasz, o czym mówi ona, gdy przy niej Ciebie brak?
Bawi się z kimś innym.
A czy Ty wiesz, kiedy wyjdzie ona, dokąd ona idzie ? Słuchając kroki....
A czy Ty znasz i wierzysz w swoją moc, że zatrzyma tu ją ?

Przecież ona nie Twoja !
Przecież ona nie Twoja !

Ona nie Twoja.
Ty bawisz się z nią, a ona z Tobą
Dopóki, co....
A czy Ty znasz, co w sobie skrywa
Kobiety miłość?

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

BAL U PANA BOGA - KOREK

 

Do zapadłej mieściny, gdzie mieszkałaś od dziecka
Pewnej wiosny z Paryża Ci przysłano ten wzór
W sukni tej powłoczystej byłaś taka nieziemska
Jak daleka księżniczka z kraju baśni i złud
W tej mieścinie półsennej wiecznie śniłaś o balu
O karetach, o salach, gdzie muzyka i blask
I jak często nocami w rozjarzonym Wersalu
Piękny książę w ramionach oszałamiał Cię walc

Ta przeludna mieścina żadnych balów nie znała
Żadnych karet, salonów, gdzie Twych stóp krążył rój
Biegły lata i zwiędła Twoja suknia wspaniała
Ten wyśniony, wymarzony, paryski ten strój
Lecz się wreszcie ziściły Twoje sny o tym niebie
Miałaś suknię na sobie, w rękach fiołki i bez
I dwaj czarni panowie, którzy przyszli po Ciebie
W wielkiej czarnej karecie powieźli Cię gdzieś

Wiały się pióropusze ślepym koniom na głowie
Dym kadzidła nad Tobą unosił się w dal
Tak wiosną (ą) w karecie rządowej
Pojechałaś do Boga, do Boga na bal

Faba (Moja_Polska) все записи автора трудно не верить...





Zapyta Bóg Спросит Бог
w swym niebie в своём небе
co dałem mu что от себя
od siebie даю ему
wierzyłem i любил и
kochałem верил
i byłem tym kim chciał bym był и был тем, кем хотел бы быть
i żyłem jak chciał bym żył я жил как хотел бы жить
i byłem kim miałem być и был кем должен быть

odpowiem mu отвечу ему
od siebie от себя
że spłacę dług и долг оплачу
tym lepiej тем лучше
tym bardziej bo тем больше
wiedziałem что знал
co znaczy że nadziei brakowało mi что значит когда надежды мне не хватало
i kilku chwil и нескольких мгновений
kilku dobrych chwil нескольких мгновений добрых
może powie а может скажет
to niepotrzebne słowa что слова не нужны

trudno nie wierzyć w nic / x 4 Трудно не верить в ничего.... (перевод вольный, Фаба)

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

 

Czy my musimy być na ty?
Agnieszka Osiecka

Czy musimy być na ty,
nie najlepszy jest to plan.
Zobacz, jak to ładnie brzmi:
stare słowa — pani, pan.

Nie mówiłeś do mnie «ty»
gdy przybiegłeś kiedyś sam
i gdy ja szepnęłam ci —
«Proszę zostać, zmoknie pan.»

Mówię — zostaw, mówie — przynieś,
mówię — wpadnij dziś po kinie —
Czy nie ładniej było dawniej
mówić — «Kiedy znów pan wpadnie?»

Nie musimy być na ty
tak jak drzewem nie jest ptak,
drzewo pyta — «Czy pan śpi?» —
a ptak na to — nie — lub — tak...

Mój telefon milczy, milczy,
nie masz czasu ani, ani,
czyby było tak najmilszy,
gdybyś mówił do mnie — pani?

Czy musimy być na ty?
Nie najlepszy był to plan.
Proponuję, by przez łzy
znów powtórzyć: «pani», «pan»...


К чему нам быть на «ты», к чему?

Булат Окуджава

К чему нам быть на «ты», к чему?
Мы искушаем расстоянье.
Милее сердцу и уму
Старинное: я — пан, Вы — пани.

Какими прежде были мы...
Приятно, что ни говорите,
Услышать из вечерней тьмы:
«Пожалуйста, не уходите».

Я муки адские терплю,
А нужно, в сущности, немного —
Вдруг прошептать: «я Вас люблю,
Мой друг, без Вас мне одиноко».

Зачем мы перешли на «ты»?
За это нам и перепало —
На грош любви и простоты,
А что-то главное пропало.

PS…
Агнешка Осецка и Булат Окуджава умерли в один год — 1997-й. Только она — 7 марта, а он — 12 июня. Так оборвались две мелодии сразу.
(Необходимо, видимо, рассеять распространенное заблуждение, будто стихи Окуджавы, приведенные выше, являются переводом — пусть даже и вольным — стихотворения Агнешки Осецкой. Редакция, к своему стыду, не обращала раньше на это внимания.
Это не перевод. Осецка упоминает эпизоды глубоко личные, женские, и Окуджава не переводит ее строки, а отвечает на них, точнее, пишет стихи «по мотивам». На взгляд редакции, стихи Осецкой, возможно, даже сильнее, пронзительнее стихов Окуджавы. Можно сказать, те просто скомканы. Так бывает, когда мужчина смущен — Прим. ред.)

(цитируется по материалам http://vilavi.ru)
 

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

Muzyka - Ewa Kornecka
Słowa - Agnieszka Osiecka

Żegnaj mi, Krakowie, bywajże mi zdrów,
pod mym domem furka czeka już.
Tu z mojego miasta gnają mnie jak psa,
jakże pusta dziś uliczka ma.

Żegnaj mi, Krakowie, to już ostatnie dni,
to już ostatnia noc, ostatnie dni.
Na mej matki grobie płaczą moje łzy,
niech tam sobie mama mocno śpi.

Serce już rozdałam do samego dna,
mój tata tylko zimny kamień ma.
A gdzie groby dziadków? - Piach zasypał je,
piach otulił te mogiłki dwie.

Żegnaj mi, Krakowie, święta ziemia twa,
moi ukochani w tobie śpią.
A ja sam już nie wiem, dokąd los mnie gna,
gdzie mogiłka, gdzie mój kraj, gdzie ja...

...и в оригинале:

 

Blayb gezunt mir, Kroke! Blayb-zhe mir gezunt. S’vart di fur geshpant shoyn far mayn hoyz. S’traybt der vilder soyne vi men traybt a hunt Mit akhzaryes mikh fun dir aroys. Blayb gezunt mir, Kroke! Ikh zey dikh efsher haynt S’letste mol mit alts vos lib iz mir. Af mayn mames keyver S’ harts zikh oysgeveynt. Shver geven dos shaydn zikh mit ir. Oysgeveynt di oygn biz der letster trer, Banetst mit zey dem tatns kaltn shteyn. Kh’hob dem zeydns keyver nisht gefinen mer. Es muz shoyn zamt fun zayn matseyve zayn. Blayb gezunt mir, Kroke! Heylik iz dayn erd— Tate-mame ruen dokh in ir. Lebn zey tsu lign iz mir nisht bashert, S’vart a keyver ergets vayt af mir. Blayb gezunt mir, Kroke! Blayb-zhe mir gezunt. S’vart di fur geshpant shoyn far mayn hoyz. S’traybt der vilder soyne Vi men traybt a hunt    Mit akhzaryes mikh fun dir aroys.

Farewell, my Krakow, fare thee well! The wagon is hitched up, Waiting in front of my house. The savage enemy drives me from you, cruelly, As one would drive away a dog. Farewell, my Krakow! Perhaps today is the last day I will ever see everything dear to me At my mother’s grave, I cried out my heart. It was hard to part from her. I cried my eyes out, until the last tear Wetted my father’s cold stone. I couldn’t find my grandfather’s grave. His gravestone must have turned to dust by now. Farewell, my Krakow! Holy is your ground. My parents rest in it. I am not destined to lie next to them; A grave awaits me somewhere far away. Farewell, my Krakow, fare thee well! The wagon is hitched up, Waiting in front of my house. The savage enemy drives me from you, cruelly, As one would drive away a dog.

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

 

Не то беда, что ты поляк:
Костюшко лях, Мицкевич лях!
Пожалуй, будь себе татарин, —
И тут не вижу я стыда;
Будь жид — и это не беда;
Беда, что ты ....... 
 

 

 

 

 

Modest Musorgski - Borys Godunow

Śmierć Borysa, wykonuje:

Edmund Kossowski - bas

Zofia Charłampowicz - sopran
Chór i
Orkiestra Opery Poznańskiej
Dyryguje: Walerian Bierdiajew

Poznań 1950

К сожалению, как я ни старался, мне не удалось найти аутентичный текст на польском, сделанный Seweryn Pollak 

И в оригинале:

 

 

Смерть Бориса Годунова

БОРИС

Оставьте нас! Уйдите все!
Прощай, мой сын, умираю...
Сейчас ты царствовать начнёшь.
Не спрашивай, каким путём
я царство приобрёл,
тебе не нужно знать.
Ты царствовать по праву будешь,
как мой наследник,
как сын мой первородный...
Сын мой! Дитя моё родное!
Не вверяйся наветам бояр крамольных,
зорко следи за их сношеньями тайными с Литвою,
измену карай без пощады, без милости карай;
строго вникай в суд народный,
суд нелицемерный;
стой на страже борцом за веру правую,
свято чти святых угодников Божьих.
Сестру свою, царевну, сбереги, мой сын,
ты ей один хранитель остаёшься,
нашей Ксении, голубке чистой.
Господи! Господи!
Воззри, молю, на слёзы грешного отца;
не за себя молю, не за себя, мой Боже!
С горней неприступной высоты пролей
ты благостный свет на чад моих,
невинных, кротких и чистых...
Силы небесные!
Стражи трона предвечного...
Крылами светлыми вы охраните
моё дитя родное от бед и зол,
от искушений...
Звон! Погребальный звон!

ПЕВЧИЕ

Плачьте, плачьте, людие,
несть бо жизни в нём,
и немы уста его,
и не даст ответа.
Плачьте. Аллилуйя!

БОРИС

Надгробный вопль, схима...
Святая схима... В монахи царь идёт.

ФЕОДОР

Государь, успокойся! Господь поможет...

БОРИС

Нет! Нет, сын мой,
час мой пробил...

ПЕВЧИЕ

Вижу младенца умирающа
и рыдаю, плачу;
мятётся, трепещет он и к помощи взывает.
И нет ему спасенья...

БОРИС

Боже! Боже! Тяжко мне!
Ужель греха не замолить!
О, злая смерть! Как мучишь ты жестоко!
Повремените... я царь ещё!
Я царь ещё... Боже! Смерть!
Прости меня!
Вот, вот царь ваш... царь...
Простите...
 Простите... 

А вот остросовременная постановка "БГ"  в театре Вельки в Варшаве,  ведущей сцене Польши,котрая  выбрала один из шедевров российской классической музыки – оперу «Борис Годунов» М.Мусоргского. Уже само это намерение вызвало огромный интерес в польских театральных и музыкальных кругах. Тем более, что автором новой постановки стал нынешний артистический директор театра Мариуш Трелинский – известный польский режиссер, спектакли которого всегда становились своеобразной сенсацией, поприщем бурных споров, деливших публику на его сторонников и противников.

 

Исторический контекст-как оно было на самом деле::

Cayetana_de_Alba (Moja_Polska) все записи автора Ola Szomańska, Przemysław Branny i Piotr Rubik





Niech mówią że to nie jest miłość

Mówią, mówią że
Mówią, że to nie jest miłość... nie
Że się tylko zdaje nam, zdaje im
Że już się nie złożą w żaden rym
Mówią, mówią że
Mówią, że to wszystko skończy się
Koraliki wspólnych lat i zim
Fotki gdzie na zawsze ona z nim

Mówią, mówią że
Mówią, że to nie jest miłość... nie
Że się tylko zdaje im
Że dawno już przegrali z losem złym
Mówią, mówią, że już nie
Mówią, że to wszystko skończy się
Wspólnie radowanie byle czym
Tym, że on w jej myślach - ona w nim

To co mam
To co się zdarzyło nam
To pachnący chlebem dom
Z roześmianą buzią twą

To co mam
To co się zdarzyło nam
Twój policzek, kiedy mróz
Na pierzynie Wielki Wóz

Niech mówią, że to nie jest miłość
Że tak się tylko zdaje nam
Byle się nigdy nie skończyło
To wszystko co od ciebie mam...

Mówią, mówią że
Mówią, że to nie jest miłość... nie
Że się tylko zdaje im
Że dawno już przegrali z losem złym
Mówią, mówią, że już nie
Mówią, że to wszystko skończy się
Wspólnie radowanie byle czym
Tym, że on w jej myślach - ona w nim

To co mam
To co się zdarzyło nam...
Całe Tatry wzdłuż i wszerz
Tęcza wstążki, kiedy deszcz

To co mam
To co się zdarzyło nam...
Zmierzchy z nagłym brakiem tchu
Noce bez godziny snu

Niech mówią, że to nie jest miłość
Że tak się tylko zdaje nam
Byle się nigdy nie skończyło
To wszystko co od ciebie mam...

Niech mówią, że to nie jest miłość
Że tak się tylko zdaje nam
Byle się nigdy nie skończyło
To wszystko co od ciebie mam...

Faba (Moja_Polska) все записи автора Kasieńka przypomniała mnie...
siadaj razem ze mną
tak podróż się zaczyna...




W dworcowej poczekalni, na stacji PKP
lubię posiedzieć czasem
bo gdzie lepiej czekać jest

Kobiety z tobołami,
faceci pijani w sztos
i jak to na takiej stacji
trochę smrodu, czasami tłok.

Nie pytaj dokąd jadę,
czy na pewno na bilet mam
siedzenie i czekanie to jest na poranny start.

Czasem skręta zapalę i wtedy wspaniale czuję się,
wtedy czekać nie trzeba bo pociąg do nieba wiezie mnie.
Tak siedzę godzinami, nigdzie nie spieszę się,
czasami facet jakiś tak jak Ty zaczepi mnie.

Więc siadaj razem ze mną, na stacji PKP.
Tak podróż się zaczyna a kto wie jak skończy się.


Tak siedzę godzinami, nigdzie nie spieszę się, czasami
facet jakiś tak jak ty zaczepi mnie.
Więc siadaj razem ze mną, na stacji PKP.
Tak podróż się zaczyna a kto wie jak skończy się.

Cayetana_de_Alba (Moja_Polska) все записи автора Seweryn Krajewski "Kwiat"





Kwiat zasuszony i bezwonny
znalazłem w książce z dawnych lat
i głos marzenia nieuchronny
już się do mojej duszy wkradł.

Gdzie kwitnął, jakiej wiosny zaznał,
czy długo kwitnął, kto go rwał?
Czy go zerwała dłoń przyjazna
i po co w książce leżeć miał?

Czy na pamiątkę czułej schadzki,
czy znaczyć miał rozłąki ból?
Czy był to tylko ślad przechadzki
w cienistym lesie, w ciszy pól?

Czy żyje ów, czy żyje owa,
gdzie mają swój zaciszny kąt?
A może zwiędli już bez słowa
tak, jak ten kwiat nieznany zwiądł.

Oригинал А.С.Пушкина

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

Любовь тебя погубила.

.. В названии танго допущены ошибки, очевидно, из-за отсутствия во французском алфавите буквы Ł, которую заменили на T. Таким образом, правильно будет "Miłość Cię zgubiła" ("Любовь тебя погубила")."

Тончайшая вещь

 

Dalej

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

Чтобы Польша была польской

Текст, подстрочный перевод, видео и краткая справка
 

Text Z głębi dziejów, z krain mrocznych, Puszcz odwiecznych, pól i stepów, Nasz rodowód, nasz początek, Hen od Piasta, Kraka, Lecha. Długi łańcuch ludzkich istnień Połączonych myślą prostą: Żeby Polska, żeby Polska! Żeby Polska była Polską! Wtedy, kiedy los nieznany Rozsypywał nas po kątach, Kiedy obce wiatry grały, Obce orły na proporcach- Przy ogniskach wybuchała Niezmożona nuta swojska: Żeby Polska, żeby Polska! Żeby Polska była Polską! Zrzucał uczeń portret cara, Ksiądz Ściegienny wznosił modły, Opatrywał wóz Drzymała, Dumne wiersze pisał Norwid. I kto szablę mógł utrzymać Ten formował legion, wojsko, Żeby Polska, żeby Polska! Żeby Polska była Polską! Matki, żony w mrocznych izbach Wyszywały na sztandarach Hasło: "Honor i Ojczyzna" I ruszała w pole wiara. I ruszała wiara w pole Od Chicago do Tobolska, Żeby Polska, żeby Polska! Żeby Polska była Polską!

Подстрочный перевод (дословный) Из глубин истории, из затуманенных далей, Чащ исконных, полей и степей, Наше происхождение, наше начало, Они от Пяста, Крака, Леха. Долгая цепь человеческих существований, Объединенных простой мыслью: Чтобы Польша, чтобы Польша, Чтобы Польша была польской! Когда рок непостижимый Нас размётывал по углам, Когда злые ветры развевали Чуждых орлов на знаменах - У очага вдруг вспыхивал Непобедимый щемящий мотив: Чтобы Польша, чтобы Польша, Чтобы Польша была польской! Швырял портрет царя ученик, Ксёндз Сцегенный возносил молитвы, Осматривал машину Джымала, Гордые стихи писал Норвид. И кто мог удержать саблю, Тот формировал легион, войско, Чтобы Польша, чтобы Польша, Чтобы Польша была польской! Матери, жены в темных избах Вышивали на знаменах Призыв: "Честь и Отчизна" И вступала в поле вера. И вступала вера в поле  От Чикаго до Тобольска, Чтобы Польша, чтобы Польша, Чтобы Польша была польской!

 

Żeby Polska była Polską - pieśń napisana w 1976 r. przez Jana Pietrzaka z muzyką Włodzimierza Korcza. Wykonanie jej na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1981 przyniosło Pietrzakowi główną nagrodę, Złotą Karolinkę. W latach 80. XX w. pełniła rolę pieśni hymnicznej. Była wtedy uważana za wyraz walki z władzą komunistyczną i poparcia dla "Solidarności". Angielski przekład tytułu pieśni cytowali w swoich przemówieniach: Ronald Reagan i Elżbieta II.

Чтобы Польша была польской! (= Чтобы Польша была Польшей!) - песня, написанная в 1976 году Яном Петжаком на музыку Владимира Корча. Её исполнение на фестивале польской песни в Ополе в 1981 году принесло Петжаку главный приз, Золотую Каролинку. В 80-х гг ХХ в. песня выступал в качестве национального гимна. Её тогда было принято рассматривать как выражение борьбы против коммунистического режима и поддержку "Солидарности". Английский перевод названия песни цитировали в своих выступлениях: Рональд Рейган и Елизавета II.

 

Три раза поместил я эту песню в своем ЖЖ и в сообществах.
С личным дословным художественным переводом. Поэтический перевод, так или иначе, мысли песни исказит.
А всё для чего?
А чтобы русские патриоты, русские борцы против всякой гадости, написали песню по аналогу с этой, примерно под названием "Чтоб была Россия русской". Или бы написали русские слова на эту тему к этой замечательной мелодии.
Ведь, не в первый раз. Та же "Варшавянка", например. Помните: "Вихри враждебные веют над нами, злобные силы нас злобно гнетут"...
Вот, благодаря "Варшавянке", я уверен, и удалось окончательно сломить российскую империю на нашу с вами голову...
А теперь с новой песней, утащеной у поляков, надо ее восстанавливать обратно.
Я думаю, поляки на нас не обиделись бы, даже наоборот, наконец-то бы отрезвели и сказали: "У нас с русскими никаких противоречий нет и быть не может! Одно всемирное дело делаем: освобождаем отечество от нежелательных элементов".
Если полякам можно такие песни петь, то русским тем более.
 А когда мы,русские с поляками, споём одну песню на родных языках - да никакая вражья сила не выдержит - зачахнет тут же!
А что? Разве нет?

 

salatau

Cayetana_de_Alba (Moja_Polska) все записи автора Eugeniusz Bodo - Już taki jestem zimny drań





Posłuchajcie mej piosenki i o litość błagam was...
Rzewne tony, rzewne dźwięki wzruszą marmur, beton, głaz...
Czy do wyciągniętej ręki, wpadnie groszy złotych sto,
Mnie nie zależ, bądźmy szczerzy, grunt, by jakoś szło...

Już taki jestem zimny drań
I dobrze mi z tym, bez dwóch zdań,
bo w tym jest rzeczy sedno,
Ze jest mi wszystko jedno,
Już taki jestem zimny drań...

Moja niania nad kołyską, tak śpiewała mi co dzień,
Że zdobędę w życiu wszystko i usunę wszystkich w cień...
No i prawdy była blisko, ale w tem jest właśnie sęk,
Że chodzę sobie, nic nie robię i to jest mój wdzięk...

Już taki jestem zimny drań
I dobrze mi z tym, bez dwóch zdań,
bo w tym jest rzeczy sedno,
Ze jest mi wszystko jedno,
Już taki jestem zimny drań...

Kto mi z państwa tu zazdrości mej rodzinki, wujków, cioć,
powiem krótko i najprościej: gwiżdżę na nich, do stu kroć!
Choć mnie brak ich uczuć złości, swoje zdanie o nich mam,
I jeśli chcecie, to w komplecie wszystkich oddam...

wokaliza

Już taki jestem zimny drań
I dobrze mi z tym, bez dwóch zdań,
bo w tym jest rzeczy sedno,
Ze jest mi wszystko jedno,
Już taki jestem zimny drań...

Cayetana_de_Alba (Moja_Polska) все записи автора Eugeniusz Bodo - Ach te baby





1.
Tylko spojrzeć się w krąg,
Tyle pól, tyle łąk,
Na słoneczku się mieni i lśni,
Aż porywa i rwie,
Takie piękne są wsie,
Lecz piękniejsze są bardziej od tych wsi:

Refren:
Kochane baby, ach te baby,
Człek by je łyżkami jadł,
Tęgi chłop, co lekko w ręku łamie sztaby,
Względem baby
Jest tak jak dziecko całkiem słaby.
Baby, ach te baby,
Czym by bez nich był ten świat?
Co tu łgać, co tu kryć,
Spróbuj bez baby żyć,
Gdy ci uda się taka sztuka, toś jest chwat!

2.
Gdy wszystkiego masz dość,
Kiedy bierze cię złość,
A na duszy ci smutno i źle,
Kiedyś chmurny i zły,
Kiedy w oczach masz łzy,
Jedno tylko rozwieje troski twe:

Refren: Kochane baby...

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

Leszek Długosz - Nie ma nas

Któż to tak się zapamiętał
Że zapomniał o nas samych? ...
Zawieruszył się, odwrócił, któż to tak? ...
— Tak to my ... i choć siedzimy — tak naprzeciw ... lecz
Nie ma nas już, przecież ... nie ma nas!
— Jesień liśćmi zasypuje już wąwozy
A na smyczy, zobacz, przy niej biegnie lis
— Jeszcze moglibyśmy razem
W złote — rude krajobrazy
Jeszcze za nią się przemykać
Jeszcze słuchać tej muzyki, którą gra ...
— Ale nas już dawno nie ma ...
Ani tu i ani tam ...

Tylko — skąd się wije, skąd pamięta
Taka melodyjka ćwierć — piosenka
Co tak podpowiada, wciąż tłumaczy? ...
Że to wszystko mogło ...
Mogło być inaczej? ...

I w zdumieniu rosną cienie na werandzie
Wiklinowym, za nas — nagle — westchnął stół ...
— Taka cisza, taka chwila, tak naprzeciw i ...
Niby razem ... ale przecież — nie ma nas
I są miejsca i są rzeczy — spójrz — te same
Biegną schody do ogrodu — jak co dnia!
— Jeszcze przecież na nich trwamy
Tylko — jakże nie ci sami!
Raczej — bardziej z przypomnienia
Coraz więcej w nas milczenia

Nie ma nas!
Sam się dziwisz, mówisz — szkoda ...
Że to już ... i że aż tak? ...

Tylko — skąd się wije, skąd pamięta
Taka melodyjka ćwierć — piosenka
Co tak podpowiada, wciąż tłumaczy? ...
Że to wszystko mogło ...
Mogło być inaczej? ...

 

Dalej

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

 

 

Для любителей караоке:

 

Dlaczego tak tu brzozy rosyjskie szumią?

Dlaczego białopienne też to rozumieją ?

Przy drogach, borykając się z wiatrem, stoją.

Listowie tak żałośnie zrzucają.

 

Ja pójdę już tą drogą, wyruszę z chęcią.

Może jest to wszystko, co ja w życiu doświadczę.

Dlaczego tak zasmucone liście lecą

I pod koszulą duszę mi głaszczą ?

 

A na sercu znowu gorąco, gorąco,

I znowu nie słyszę odpowiedzi,

A listeczek brzozowy upadł na ramię.

On, jak ja, oderwał się z gałęzi.

 

Posiedź tuż przed rozstaniem, matulu, ze mną.

Ty zrozum, ja wrócę, nie rozpaczaj, nie warto.

I starucha machnie na pożegnanie ręką,

I za chwilę zamknie furtkę za mną .

 

Dlaczego tak tu brzozy rosyjskie szepczą?

Dlaczego cudownie tak harmoszka przygrywa?

Palce jak wiatr po guziczkach wraz przelecą,

A ostatni dźwięk, ech, się wycisza...

 

A na sercu znowu gorąco, gorąco,

I znowu nie słyszę odpowiedzi.

A listeczek brzozowy upadl na ramię

On, jak ja, oderwał się z gałęzi.

 

A na sercu znowu gorąco, gorąco,

I znowu nie słyszę odpowiedzi.

A listeczek brzozowy upadl....

On, jak ja, oderwał się z gałęzi.

Филофоб (Moja_Polska) все записи автора

 Mon Homme (Blady Niko) - Barbara Rylska, 1960s
 

Całe me szczęście i cały dla mnie świat- Blady Niko
on był pierwszy, co posiadł miłości mojej kwiat- Blady Niko
śród nocy ponurej ja marząc o nim płaczę i szlocham
choć on nie jest bogaty ni piękny, ale cóż ja go kocham
ten bandyta bije mnie, jestem na dnie
zabiera mi pieniądze, pije noce, dnie.
Lecz ja mam go w swoich zmysłach, mam w swej krwi
gdy się zbliży każdy nerw w mym ciele drży
tylko spojrzy na mnie już rozchylam ust mych róż
ją go przecież mam w swych zmysłach, mam w swej krwi
choć on człowiek podły zły, a wepchnąć nóż brak mi sił więc ronię łzy
taka dola los mój psi, że go mam w swej wrzącej krwi
szaleństwem dla mnie porzucić go choć tak radzą ludzie
przecież on mi jest droższym nad życie więc sił brak, dobrzy ludzie
wszak każda kobieta potrafi zrobić wszystko gdy kocha
no więc czyż ją nie jestem litości waszej godna, choć trocha
wciąż przeklinam: "bodaj szczezł" nie szczędzę łez,
lecz krzyknie: "choć" i idę z nim jak wierny pies
Bo ja go przecież mam w swych zmysłach, mam w swej krwi
kto zaś nie czuł tego śmieje się i drwi
lecz ten nie wie, co to jest miłości krwawy chrzest
mówię wam że ja go mam w swej wrzącej krwi
niech więc każda z dziewcząt drży, by nigdy nie opętały ją te sny
w piersi grot zatruty tkwi, gdy się kogo ma w swej krwi

 

А вот другое исполнение этого же танго-шаржированное и буффонное. Комические куплеты. Тоже неплохо:

 

А вот следующее танго посвящается всем, уже уехавшим из родных мест и только собирающимся эмигрировать. Вслушайтесь и задумайтесь. Особенно те, которые хотят найти на чужбине то, о чем поется в первом танго:) И Храни Вас Бог... Да будет Вам удача.

 Musiałem cię zostawić

Кстати, в начале этого ролика  показаны несколько работ замечательного мастера ар-деко  Зофьи Стрыйеньской (Zofii Stryjeńskiej), которую  называли  «Ее Королевским высочеством» и «Принцессой польской живописи» в первой половине уже прошлого, двадцатого века. 

Публикацию  о ней никак не домучаю вот уже почти год. 

Ниже две ее работы  из цикла  Tańce polskie