Ճակատագիրը փոխելու համար պետք է դուրս գաŠ |
|
Մի պատճենեք ուրիշի, կերտեք ինքներդ ձեզ։
Յուրաքանչյուր մարդ ծնված է երջանիկ լինելու համար, սակայն արդյո՞ք շատ են նրանք, ովքեր կարող են ասել, որ իսկապես երջանիկ են։ Հավանաբար միայն եզակիները դրական պատասխան կտան։ Ուրեմն ի՞նչ է դրա համար պետք անել։
Երջանկությունը բաղկացած է նրանից, որ ընդհանուր բովանդակությունն ամփոփվի 3 հասկացությունների մեջ՝ «ուզում եմ», «կարող եմ», «պարտավոր եմ»։
Բայց մեզ մոտ հաճախ դրանք չեն համընկնում։ Եթե ես ուզում եմ, ապա ինձ մոտ չի ստացվում։ Եթե պարտավոր եմ, ապա դա ինձ դուր չի գալիս։ Ինչպե՞ս գործերը կարգի բերել։ Եթե դուք ուզում եք, բայց չեք կարող, ապա փորձեք սովորել։ Ցանկացած գործունեություն, ցանկացած աշխատանք լավ է։ Անհրաժեշտ է պարզապես սկսել գործել։
Մենք տարբեր ցանկություններ ենք ունենում, բայց դրանք էլ է պետք տեսակավորել։ Գործողությունները պետք է ուղղված լինեն անձի զարգացմանը։ Ինքդ քեզ վրա աշխատանքի ռազմավարությունը կայանում է նրանում, որ ավելի շատ բան կարողանաս անել։ Մարդն առաջին հերթին ձգտում է իր ցանկությունների բավարարմանը։
Երբ դու նպատակ ես ընտրում, նախ և առաջ իմացիր, թե արդյո՞ք դեպի դրա իրականացումը տանում է այն ճանապարհը, որով դու պետք է գնաս։ Եթե դա քո ճանապարհը չէ, ապա անհրաժեշտ է հետ գալ։ Դեպի ճիշտ ճանապարհը մեզ ուղղորդում են ներքին ուժերը։
Հայտնի է, որ ծառը ձգտում է աճել դեպի վեր։ Եթե չի ստացվում, նա սկսում է շուրջն արմատներ ձգել։ Երբ նրա ճանապարհի խոչընդոտները կանհետանան, նա կրկին վեր կբարձրանա։
Եթե սկսել ես մտածել, որոշիր, իսկ եթե որոշել ես, ապա գործիր։
Գլխավորն այն է, որ գործես։ Պետք չէ տատանվել։ Չարժե սխալներից վախենալ. Անհաջողությունը հաջողությունից 7 անգամ օգտակար է։
Դրանք օգնում են գիտակցել սեփական սխալները և հաջորդ անգամ քեզ ճիշտ դրսևորել։ Ինչո՞ւ հենց 7 անգամ։ Ուղեղի մեջ դրական էմոցիաները 35 % տեղ են զբաղեցնում, իսկ բացասականը՝ 5։ Դրա համար էլ, երբ մարդն իրեն վատ է զգում, նա սկսում է մտածել։ Անհաջողությունները մեզ զգոն են պահում։ Չարժե դրանցից վախենալ, առանց դրանց՝ չկա զարգացում։
Մի փորձիր փոխել հանգամանքներն ու այլ մարդկանց, փոխիր քեզ ու հարմարեցրու հանգամանքները։
Հանգամանքները փորձում են փոխել հոգեպես անհասուն անձնավորությունները։ Կատարյալ տարբերակում պետք է ինքդ քեզ փոխես ու իրավիճակի քո ընկալումը։
Հոգեկան հասունության նշանները։
Հասուն մարդը գործում է։
Հոգեպես ոչ հասուն մարդն իր բոլոր ջանքերն ուղղում է անձնական կյանքի դասավորմանը։ Հասուն անձի համար ավելի կարևոր են գործերը, անկախության ձեռքբերումը։ Այդպիսի մարդու մոտ անձնական կյանքն ինքնին է կարգավորվում։
Հոգեկան տեսանկյունից հասուն մարդու պահանջմունքները կախված են նրա հաջողություններից։
Հոգեպես ոչ հասուն մարդը պատճենում է դրանք ու ավելացնում ծավալները։
Հասուն անձնավորությունն իր գործերը ինքնուրույն է անում, անհասունն ուզում է, որ իր փոխարեն՝ դա անի ինչ-որ ուրիշ մարդ։
Հոգեպես ոչ հասուն մարդն անհանգստանում է իր արտաքին տեսքի համար։ Հասուն մարդը դրա մասին չի անհանգստանում։ Միևնույն ժամանակ՝ նա միշտ լավ տեսք ունի։
Հոգեպես ոչ հասուն մարդը ձգտում է բարձր դիրք զբաղեցնել։ Այդպիսի մարդն ուզում է շատ բան ունենալ, բայց միևնույն ժամանակ՝ չի ուզում զբաղվել անձնային աճով։ Հասուն մարդու մոտ դիրքն ինքնին է գալիս։ Դա անձնային աճի արդյունք է։
Ւնքներդ ձեր առջև պետք է դնեք միայն բարձր նպատակներ, քանի որ դեպի փոքր նպատակը միայն մեկ ճանապարհ է տանում, իսկ մեծը՝ շատ ճանապարհներ։ Փոքր նպատակները բնորոշ են նևրոտիկ բնույթով մարդկանց։
Իհարկե, միևնույն ժամանակ՝ չպետք է մոռանալ, որ նպատակները պետք է իրական լինեն։
Մարդը պետք է դուր գա 3 հոգու՝ ինքն իրեն, իր ղեկավարին ու սեքսուալ զուգընկերոջը։
Միևնույն ժամանակ պետք է հաշվի առնել, որ կնոջից/ամուսնուց կարելի է բաժանվել, իսկ աշխատանքից՝ ազատվել։ Եվ միայն ինքդ քեզնից ոչ մի տեղ չես փախչի։ Այդ պատճառով էլ առաջին հերթին պետք է ինքդ քեզ դուր գաս։ Շատ մարդիկ վիճում են այս պնդման առիթով՝ հիշելով երեխաների մասին։ Նրանք միայն 4-րդ տեղում են։ երեխաները կհեռանան, ընդ որում՝ շատ ավելի շուտ, քան դա տեղի կունենա ֆիզիկապես։ 12-14 տարեկանում նրանք սկսում են ատել ծնողներին, չհասկանալ նրանց։ 20 տարեկանում երեխան ճիշտ դաստիարակության դեպքում հեռանում է տնից ու ամբողջովին առանձնանում։ Բայց ընտանիքը, եթե ճիշտ է կառուցված, կարող է բավականին երկար, և 40, և 50 տարի գոյություն ունենալ։
Չի կարելի ապրել միայն երեխայի համար։ Նրան պետք է այնպես դաստիարակել, որ կարողանա ինքն իրեն կերակրել արդեն 20 տարեկանում։ Ընդ որում, պետք է կարողանալ առանձնանալ ոչ միայն երեխաներից, այլև ծնողներից։ Զարգացումը կապված է այն բանի հետ, որ մեր երեխաները մեզ չեն լսում։ Հակառակ դեպքում մենք կապրեինք քարանձավում։ Ցանկացած նոր բան բողոք է հարուցում։
Կարելի է առանձնացնել նորարարությունների ներդրման 3 փուլեր՝
Կառավարում են միայն շարժվող ավտոմեքենան։
Խոսենք ճակատագիր կոչվածի մասին։ Ինչպե՞ս դուրս գալ կյանքի սցենարից։
Ի սկզբանե մարդը ծրագրավորված է աճել, բայց ինչ-որ պահի գործընթացը խափանվում է։ Ըստ ճակատագրի՝ մարդը պետք է առաջ գնա ու վեր բարձրանա։ Դեռևս Մասլոուն էր ասում, որ բողոքները վերջ չեն ունենա, բայց ըստ դրանց մակարդակի՝ կարելի է դատել պահանջմունքների մակարդակի մասին։
Ճակատագիրը փոխելու համար պետք է սցենարից դուրս գալ։ Փոխեք ինքներդ ձեզ, կփոխվի նաև սցենարը։ Եվ գլխավորը, ինչ անհրաժեշտ է, պետք է սեփական անձի մասին լավ կարծիք ունենալ։
Մենք բոլորս բացառություններ ենք՝ ստեղծված միայն մեկ օրինակով։ Դրա համար էլ միշտ առաջինն ենք։ Չարժե պատճենել ուրիշի, պետք է ինքներդ ձեզ կերտեք։ Բոլորին է հայտնի ասացվածքն այն մասին, որ ցանկացած զինվոր պետք է երազի գեներալ դառնալ։ Վերաիմաստավորելով այն՝ հասկանում ես, որ իսկապես պետք է երազել գեներալ դառնալ, որ լավ զինվոր լինես։ Եթե դու ոչինչ չես անում, քեզ ինչպե՞ս կարելի է օգնել։ Սեփական ճակատագրի ճահճից պետք է դուրս պրծնել։ Գլխավորն այն է, որ կեղտը, որը դրանից հետո կմնա ձեզ վրա, չշատանա ու նորից հետ՝ դեպի ճահիճը չքաշի։
Մի վախեցեք հիմար թվալուց, վախեցեք հիմար լինելուց։
Սա հանրահայտ ճշմարտություն է։ Մի վախեցեք մեղադրվելուց։ Պետք է օգտագործել սեփական հնարավորությունները, բայց պետք չէ դուրս գալ դրանց սահմաններից։
Աշխատեք ձեզ համար։ Պետք չէ մտածել ուրիշների մասին։
Եթե այդ կերպ վարվեք, ապա կարելի է նկատել, թե որքան արագ կբարձրանա գործունեության որակը։ Չէ՞որ արդյունքն ըստ էության համարվում է ճիշտ կազմակերպված գործունեության արտադրանքը։ Օրինակ, բժշկի համար գլխավորը ճիշտ նշանակված բուժումն է։ Չարժե անհանգստանալ, որ խորհուրդները չեն կատարվի։ Դա մասնագետի գործը չէ։ Անհրաժեշտ է դադարել կողմնորոշվել դեպի ուրիշները ու կենտրոնանալ սեփական աշխատանքի վրա։
Եթե ուզում ես ինքդ քեզ պահպանել, մի գնահատիր քեզ այնպես, ինչպես դա հարևանդ է անում։
Ինչպես միջնադարում ասում էր հայտնի գրողը՝ «Ես կարող եմ մարդկանց ստիպել իմ մասին լավ արտահայտվել, բայց լավը մտածել ստիպել չի ստացվի»։ Դրա համար էլ պետք չէ նայել, թե ինչ են խոսում ձեր մասին ուրիշները, այլ պետք է հետևել սեփական ճանապարհին։
Երջանկության հետևից գնալ պետք չէ։ Երջանկության փնտրտուքների մեջ գտնվող մարդը հիշեցնում է ակնոցը կորցրած ծեր կնոջ, երբ ակնոցը նրա գլխին է գտնվում։
Ամենատարածված թևավոր խոսքերից մեկն այն է, թե եթե ուզում ես ճանաչել գլխավոր թշնամուդ, նայիր հայելու մեջ։
Եվ դա այդպես է։ Միայն մենք կարող ենք ինքներս մեզ վնասել ու օգնել։ Ինքնազարգացումը և ինքնաճանաչումը միակ բանալին են, որը դեպի հաջողություն է տանում։
|
|
|
|
: , . , , , .
! , , .
« !» , , , . , !
, ? , , — . , , . .
1 25, , . . , — 10 .
— , , , , . .
, . , . , , , .
2 . , . , . , .
, , , , , . , . , .
- , . . , . , .
, . , , ( , , , , ), (, , , ) (, , , ).
, !
|
EVN Arpine Haroyan/իմ մասին նյութը/ |
|
For International Women’s Day, we asked ordinary women what they would tell their younger selves if they had the chance. What would they have done differently? What were their (un)expressed dreams? What would their advice be to younger women? While their answers weren’t always surprising, they were emblematic of the difficult choices women are often forced to make regardless of age, time or geography. Despite the sorrow and heartache, these women survived.
Tatev
Tatev, 65, says that if she could go back in time, she would go to her late teens when she was studying at Gyumri’s Kara Murza State Music College. She wanted to become a choir conductor, but her father, renowned artist Aghasi Shaboyan, opposed her decision even though he had dedicated himself to the performing arts.
“He [her father] decided that it was better for me to get married, but it was only an excuse to keep me away from it [music]. So I got married when I was 19. Marriage wasn’t that bad, but I’d prefer getting married when I was more mature. Besides, my husband’s family was very conservative. They were native Gyumretsis involved in farming. They didn’t know much about art and didn’t give any importance to it. I tried to change them, and in a way, I succeeded, but my dream was never fulfilled, as my husband told me to stay at home and take care of our son.”
Susan
Sixty-four-year-old Susan’s life has numerous chapters filled with trauma, starting from the loss of her parents as a child to the miscarriage of her daughter when she was only 18. Today, Susan is a happy grandmother of five and the hardships of the past seem to be more bearable. However, there’s one thing Susan always longed for but never got a chance to achieve: higher education, which, in her opinion, would have crafted a completely different destiny for her.
“I dreamt to be a doctor. It didn’t matter what kind of a doctor I would be. There were quite a few doctors in our family and as a teenager I was really inspired by their profession. But I got married very early and realizing that I had to focus on bringing up my children, I decided to put off my plans for an education. I was hoping to get into university when my sons were about 3-4 years old, but my husband insisted that I stay home and take care of them as he didn’t trust nannies and kindergarten teachers. So my education and career goals were never realized and if there’s one thing I would definitely go back and change, that’s my education.”
|
