* ** *
Թող հպարտությունդ,
Արի վերջացնենք այս հիմար խաղը,
Մեղք է մեր սերը,,,

Մեր ցանկությունը մեզ լքում է
Դեմքով դեպի մեզ,,
Իր հետ տանելով մեր ապագան։
Քո նիհիլիզմը կապկպել է ինձ,
Քո սառնությունից սառել եմ, ոառել։
եկ, միացում տուր քեզնից դեպի ինձ,
Որ վերագտնենք մեզ։
Գերագույն լարմամբ համարձակությունս
Ինձ հանում է վեր,
Բերում է քեզ մոտ,
Որ ցած գլորես,
Ու հետո՝ նույնը։
Սիզիֆ եմ դառել
Ու Սիզիֆի քար։
Մի դանդաղիր, եկ,
Սոված եմ, հոգնած, ծեծված, ջարդված։
Սոված եմ քեզնով,
Հոգնած՝ սպասելուց,
Ծեծված եմ, ջարդված
Իմ խեխճուկրակ բախտի
Կշտամբանքներից։
Մի դանդաղիր, եկ,
Հարսանիքիս հասիր։

Մեր հանդիպումից հետո
ժամանակը հետ է գնում,
Իմ ամեն մի խոսքի վրա
դաջված է սիրո վախը
ժանգ, թող երկաթն,
ու քայքայիր
իմ զգուշությունը։

իմ վստահությունը փախչում է
ձեռքերիցս դեպի ապագան,
իսկ դու իմ անցյալում ես։

ժամանակը դարձել է
մի գորդյան հանգույց
և այն լուծել է պետք:

ժանգ, թող երկաթն,
ու քայքայիր
իմ զգուշությունը

** ** **

սկսվեց պարեղանակը
ու մի աղջիկ, որ եկել կանգնել էր
պարահրապարակի կենտրոնում,
չզույգվեց։
Նա ամենագեղեցիկ աղջիկն էր,
և տղաները հերթով չմոտեցան նրան։
պարեղանակը շարունակվում էր,
և բոլորը պարում էին,
բացի ամենագեղեցիկ աղջկանից։
Նա անիծում էր եղանակը,
որ չէր փչանում,
անիծում էր պարեղանակը,
որ չէր վերջանում։
պարեղանակը շարունակվում էր,
և բոլորը պարում էին,
բացի ամենագեղեցիկ աղջկանից։
Աղջիկները թաքուն նրան համակրում էին,
իսկ տղաները նրան էին նայում
զգույշ ափսոսանքով։
* * ** * *

Ջրափոսն ու արևը համբուրվում էին,,,
Ու համբույրի հեշտանքից
Գոլորշին էր ծնվում։


ու ջրափոսը զգում էր,
որ չի դիմանա մինչև իրիկուն,,,
բայց չէր ցանկանում վերջ տալ համբույրին։
Ու համակվել էր այրող ցանկությամբ՝
Թող մահանա, թող վերջանա,
Միայն այսպես, համբուրվելով,

միայն թե թող ամպ չլինի,
և թող մի քիչ մահն ուշանա,,,

Բաց դաշտում համբուրվում էին
Ջրափոսն ու արևը
Ու այդ սիրուց
Ջրափոսը մահանում էր։

* ** *
ես քար գցեցի իմ բախտի վրա,
և իմ բախտը լաց եղավ։
ու ինչ արեցի, էլ ոչինչ չօգնեց,
իմ բախտն ինձանից խռով մնաց։
Ու ես վազեցի նրա հետևից,
ուզեցի բռնել, փորձել համոզել։
Բայց ես բախտ չունեի,
ու ընկա քարին,
իմ բախտի քարին։

** ** **
ունեմ չունեմ մի ընկույզ,
ընկերներս ուզում են։
ունեմ չունեմ մի ընկույզ,
ընկերներս ուզում են։
ու՞մ տամ, ու՞մ չտամ,
ունեմ չունեմ մի ընկույզ,
ընկերներս ուզում են։

** ** **
բացում եմ դուռը, ու դու ես էլի
աչքերս եմ բացում, երազ էր, ներիր։

** ** **
ու ես այդպես էլ չգտա իմ կորցրածը,
որ իմանայի, թե ինչ եմ կորցրել։

** ** **

Uերս եմ գետնել
մատաղ եմ անում։
Ճակատս եմ ներկել
արյունով դեռ տաք,
որ ընդունելի
մորթածս լինի,
սու՜րբ է մատաղը։
էյ, աստվածներ,
թքեմ ձեր վրա։
դուք չարժեիք նույնիսկ
սիրուս պճեղը։
** ** **
ինչ անես չանես, չխոստովանես։
հանկարծ չմերժեմ։

ու ես մոլորված բառեր եմ փնտրում,
որ պատասխանեմ։
Իսկ այդ բառերը չկան, չեն գալիս։

Ափսոս, իմ պստիկ, ուշացար մի քիչ։
ես այնքան եմ ծեր, որ ասելու չի։
դու ինձ շատ էիր պետք,
բայց պետք չեմ ես քեզ։

ափսոս, իմ պստիկ, փոքր չես էլ,
ու քեզ գրկել մեծավարի,
անհարմար է, չի կարելի։
… ինչ անես չանես,
չխոստոստովանես։
** ** **
ու նորից նույնը
թեև չեմ կարմրում…
էս ինչ եմ դարձել։
բայց ես ինչ անեմ,
որ չեմ հասկանում
պայմանականությունները։

բայց քեզ ո՞նց ասեմ,
որ փոշմանել եմ։
չփորձե՞մ նորից բարևել- անցնել,
իբր հենց այնպես, ծանոթ ենք էլի,
մի բարևի չափ։

ինչ էլ որ լինի, հանկարծ չներես,
ներելու բան չէր,
թե չէ՝ կորած եմ,
թե չէ՝ կորած ես։

Քո վերադարձը նայում է աչքերիս
Ու ես հիպնոսվել եմ,
Բայց ես այն չեմ տեսնում,,,,

Քո վերադարձի ոտնահետքերը
Իմ հայացքն են տրորում,
Բայց ես այն չեմ զգում,,,

Ու իմ սերը վանդակապատված
Ճաղեր է կրծում, մերժումի ճաղեր,
Ու իմ վանդակը անտեր է թողնված
Բաց անապատում քո հեռացումի,
Ուր չկա հույսի ոչ մի օազիս։

Քո վերադարձը գալիս է անցյալից,
Բայց ես այն չեմ հիշում։

***

Հանկարծ ջերմեի ու դողս բռներ,
Մեղքերս բոլոր սիրտս կապոտեին,
ես մենակ մնայի իմ փակ սենյակում,
Ու չոր շրթներս մեղաներ թափեին։

Իմ լավ տղերքը փականը կոտրեին,
Ընկերներս գային լիք տոպրակներով,
Ու ներող մարդիկ վերմակս ուղղեին,
Սիրածս աղջիկը՝ դեղ արցունքներով։

Աչքերս փակեի, անձայն հեկեկայի,-
Մա, լավ եմ էլի, ինչու ես եկել։

* * *1982г.

vagrantideas@rambler.ru

Новости Армении
Новости Нагорного Карабаха Новости со всего мира
http://www.tert.am/am/