ГОрстачка слоў,
лустачка сэнсу...
Хтосьці плача,
хтосьці сьмяецца...
Шчырасьці мала...
...адкрытасьці хопіць?..
прагне душа адпачынкку...

Вар'яцееш паволі,
глядзіш на малюнкі, і думаеш хто там?
ХТО ПІША ПРА ЧОРНЫ КІНЖАЛ?
хто плача? хто?
той, хто сьмяецца?

Горстачка слоў...
попел? праўда? ці сьмех?
два словы: праўда і сьмех...
Вар'яцею паволі...
Вецер стае пад нашым вакном...
Сонца хавае усьмешку за дахам дамоў...
Вы праглядзіця усё што пісалі.
Вы звар'яцелі? навошта, навошта...

Сьлёзы, атрута мая...
Ніхто іх не бачыць, ніхто не спазнае..
Акрылены простым імпэтам,
драпежныя словы хапаю...
ХТо тыдзень пражыў без пачуцьцяў?
ХТО БАЧЫЎ СЬМЕРЦЬ НА КАЛЕНЯХ?
ХТО ЦЕМРУ ЛЮБІЎ, як матулю?
Адкажаце? не... бо плакаць пачнеце...