Учора йшла праз дождж, сёньня - праз сонечны вецер... Злева-справа - сё тыя ж краявіды, наперадзе - адзін з трох працоўных дзён... Перадперадапошні... Трэці з канца... І радасна й сумна...


Тыдзень таму:

Чарцёж панэлі ўліку. Спрошчана, шкаф. Два з паловай метры ў вышыню, 80 см у шырыню...

- Чаму 80?

- Э-э-э... Іван Пятровіч выправіў. А што?

- Павінна быць 60.

- Дык было... а потым я тры дні перамалёўвала пад 80... Вось толькі надрукавала... цёпленькі шчэ...

- Што надрукавала, бачу. Іван Пятровіч памыліўся, трэба 60. Прыйдзецца яшчэ раз маляваць.

- Як? Яшчэ раз??? А можа проста сціснуць па баках?

- Не, цэху патрэбен дакладны чарцёж. Кожны элемент мае свае памеры, а так, калі ты сціснеш шкаф цалкам, яны зменяцца.

- А-а-а... Але ж прыйдзецца панова маляваць каркас, а потым у яго запіхваць элементы... Яны ж не памесцяцца...

- Так, не памесцяцца... Прыйдзецца йіх па-іншаму размяркаваць.

- Тады ж трэба будзе й Э3, і Э4, і ЗІП перарабляць...

- Прыйдзецца, але што зробіш... Малюй...

- Эх.. добра...

- Цяпер пяройдзем да АВР. Разгарні... Та-а-ак...З якой мадэлі ты ўзяла чарцёж?

- З дванаццатай. Трэцяе выпрабаваньне. Іван Пятровіч даў яе.

- Ён ізноў наблытаў... або не ведаў. Гэта прыблізны чарцёж, стары, а намі ўжо распрацаваны новы: выпрабаваньне трэцяе-А. Бяры яго й рабі тое самае, што зрабіла з трэцім.

- Гэта некалькі дзён працы.

- Я ведаю. Разумею. Але новы чарцёж больш дакладны. Цэху патрэбны такі. Малюй.


Праз гадзіну ў калідоры:

- Здароў!

- Здароў...

- Ты з канструктарскага?

- Угу.

- А я з цэху. Мы не любім вас, канструктароў.

- Дзякуй за шчырасць. Чаму ж?

- Таму што вы атрымоўваеце грошы за нікому не патрэбную працу. Мы НІКОЛІ НЕ КАРЫСТАЕМСЯ вашымі чарцяжамі. Вы іх малюеце толькі для сябе.

....