09:59 Я йшла праз дождж.......................Ноччу

Я йшла праз дождж.......................


Ноччу не спала......... танула ў цішыні...... блукала ў бязглуздых думках.......Застацца? Пайсці? Верыць? Спадзявацца? Чакаць?.. Вырашыла пакінуць на волю лёсу...


Неўзабаве пачало днець.... вылезла на балкон... холадна... ізноў схавалася пад коўдру...


Раніцай шпацыравала па ўжо знаёмым завулку... Злева - сцяна... справа - сцяна... наперадзе - разбітая дарога.... невядомасць.... Дождж біў па твары... вецер яго падахвочваў... мелкія й пранізлівыя кроплі... Было непрыемна.... самотна....


Дождж быў ужо мной... я была дажджом.... Праз некалькі хвілін хады мы былі ўжо адным цэлым... У заплечніку боўтаўся парасон, але ён быў мне ўжо не патрэбен... як і ніхто, і нішто ў той час... толькі дождж... толькі... але... бясконцасць... яе не існуе... нішто не можа быць бясконцым... нават час... нават дождж... нават сум... Я скіравала направа й апынулася паміж непрацуючым будынкам прахадной і мокрым брызентам фуры... Вецер сціх, а з ім і дождж... Я ўжо бачыла дзверы, у якія павінна была зайсці................................... і зайшла....