Нас вабіць бляск крыклівы крышталю

Халодныя брыльянтаў пералівы.

Ды толькі вось, пакуль жыве Зямля,

Багаты ты, ды не зусім шчаслівы.

Не зможа замяніць багацце нам

Кахання жыватворнай сілы,

І ўсё, што маю я, аддам

За тое, каб знайшоў мяне мой мілы.

Як цемра і брыльянты, і крышталь

У шклянку ператвораць за хвілінку,

Так адзінота з сэрца зробіць сталь

І ператворыць чалавека у ільдзінку.

 

Марыя Танона