Учора весь дзень забіла на забегі.

Кватэра - дурфак - Кунцаўшчына- бібліятэка - Ракаўскі - кватэра - бібліятэка - Карона - дурфак - Карона - дурфак - крама - дурфак - кватэра - Кунцаўшчына - дурфак. Дзякуй богу, што на гэтым ўсё скончылася... А можа толькі пачалося? Эхх, не ведаю.  

***
 - Ну, заказывайте что-нибудь. Юль, тут суши есть:))))
 - Еее, я уже в курсе:) 

"О, ребятки! Столько классных подарков! Я такая довольная!" 

- О, да! Я слышала эту историю:)
- Ну, а кто её только не слышал? Кэт отожгла. 
- Знаешь, если б там была я, им бы тоже не повезло: впридачу ещё и посуду  побила...
 - Теперь я понимаю, почему вы дружите! 

- Ну, я вообще-то всегда разговариваю на белорусском. Но просто Кэт попросила...
- Да, просто я не понимаю :)
- .. вот. А тут так получилось, что вас много и чтоб она понимала, я разговариваю на русском.
- А ты разговариваешь потому что тебе нравится или...
- Или потому, что нравится!!! (рррр) 

***
- А вы куда?
- Ну, мы к великой и ужасной. А ты?
- Я на зачёт по фотоделу. Ладно, пойду. Жаль, но мне вас будет не хватать на следующем курсе. 
- Бугага! Спасибо... безусловно.... Но мы ещё никуда не уходим.

Уёёёёёбішча! Пачвара!!! Спадар Сурапін, я прылюдна моўлю, што ВЫ СУКА!  

 "Программист любитель, у которого кроме понтов и члена, который после журфака безусловно даст ему дорогу в жизнь, ничего и нет-то!" ©

Прыгадваецца мне  мінулае лета:

"Знаете, Антон, если вы так будете писать, то вам поставят два и всё. Закончилось ваше поступление на журфак!" 

Вельмі шкада, што так не адбылося. Шкадую не таму, што зайздрошчу - спачуваю. Вельмі шкада таго месца, нават платнага, якое мог бы займаць спарўды  таленавіты чалавек. 

Шкадую  і вінавачу сябе за тое, што ў нейкай ступені я ўплывала на вас, спадар Сурапін.

Вы апынуліся звычайнай дробяззю, якіх на журфаке больш, чым патрэбна нашай краіне.

10:46
Гыгы:)
Толькі я ж так магла зрабіць: больш за ўсё раніцой мяне турбавала пытаньне “Ну можа ня ехаць на 3 пару?” Зараз жа сяджу на 2ім паверсе і разумею, што пара пачынаецца толькі а 12 гадзіне. Цудоўненька…:)

Між іншым было прышпільна назіраць такую сітуацыю.
Я сяжду нешта корпаюся ў кампутары, а над маёй галавой вісіць незнаёмая Спадарынька, якую, як я потым дазналася, клуічуць вельмі прыгожа - Вера.
Яна пачула ў маіх навушніках трэк Спадара В.
- А гэта ў цябе?
- ну… так:)
- А шмат трэкаў? А то Спадар Л. мне толькі 8 пампаваў.
- … ну зараз пагляджу…
Я чамусьці страціла сябе ў гэты момант. Але, чэсна прызнаюся, было вельмі міла, што дзяўчына пачакала, пакуль я набалбачуся і нават прапановала мне напампаваць “вельмі клясныя трэкі”. Ну, калі не забудзе, то я згодна:)

Магчыма толькі дзеля гэтай размовы я сёньня і зьявілася на дурфак. Аніякай сэнсавай нагрузкі дзень не атрымаў. Толькі адно турбуе: не падабаецца мне Спадарыня Х. Яна та дазвол свой дала, але ж гэта неяк “ну… ну… ну…” Але ж! Заўважьце: я сумленна папярэдзіла, што мне вельмі трэба. Я САМО СУМЛЕНЬНЕ:)
 
Галавень разыходзіцца, як гарачыя бліны:

- вось вам !
- і вы трымайце кавалачак:)

***

Ідзе дождж. Шкло трошачку прыпацела. Але прымена бачыць абрысы зеляніны:)

Дождж бясконцы, дождж бяссонны, 
Ты над Мінскам праплываеш, 
Мармуровыя калоны 
У Афінах абмываеш. 

Зацягнуў над Рымам неба 
Шчыльна так, што знікла сонца. 
Як твой голас чуць мне трэба, 
Дождж бясконцы!

(с). Леанід Дайнэка

(с). Мария Бочарова "Дождь июльский касается улиц".