Ցուրտ ձմռան մեջ շատ մրսեցի,
Գարուն եկավ, բայց տխրեցի,
Հոգուս խաղաղ անդորրը կորցրի,
Գարնան մեջ մի լույս փնտրեցի։


Երկնքում պայծառ արևը տեսա,
Բայց մթությանը ես գերի դարձա,
Օդը ջերմացավ կամաց, կամաց,
Սակայն մրսեցի, սիրուց արբած։

Հիշեցի հանկարծ, որ ԳԱՐՈՒՆՆԵՐԸ
Միշտ ջերմ են եղել, լույս են տվել,
Ու հասկացա, որ դա ՍԵՐՆ էր,
Որ գարուններս ձմռան էին վերածվել։

Նայեցի կանաչ ու ծաղկած ծառերին,
Հասկացա ՍԻՐՈ դերը այս կյանքի,
Ինքս էլ չիմացա, թե ի՞նչ կատարվեց,
Որ ԳԱՐՈՒՆՍ՝ ՍԻՐՈ վերածվեց։

Հեղինակ՝ Արտաշես Հովհաննիսյան
04/03/2017թ Գյումրի
Նկարի ձևավորումը՝ Գրիգոր Ջուհարյանի

Նվիրում եմ իմ շատ սիրելի, թանկագին բարեկամ, հարազատ ընկերոջը, նուրբ ու հարուստ հոգու տեր, տաղանդավոր ՔԱՆՈՆԱՀԱՐՈՒՀԻ՝ Մարիաննա Գևորգյանին։
Ի սրտե, Սիրով` Արտաշես Հովհաննիսյան

Կարոտս՝ քեզնով հագեցավ,
Իմ սիրտը նորից ուրախացավ,
Ժպտալ սկսեցի, երբ որ քեզ տեսա,
Կյանքի համն ու հոտը ես նորից առա։

Սիրտս քարացել էր, մի ժայռի նման,
Հոգիս մոխրացել էր վառված փայտի նման,
Հացս անհամ էր, անեփ խմորի նման,
Ջուրս շատ տաք էր, հրաբխի անձրևի նման։

Բայց ահա նորից սիրտս բաբախեց,
Ահա նորից հոգին իմ ապրել սկսեց,
Ժպիտս նորից՝ անթախիծ դարձավ,
ՍԻՐՈ ԿՐԱԿԸ իմ սիրտը մտավ։

Հեղինակ՝ Արտաշես Հովհաննիսյան
19/04/2017թ․ Գյումրի

Նվիրում եմ իմ շատ թանկագին ու հարազատ ընկեր բարեկամին, իմ շատ սիրելի, տաղանդավոր ՔԱՆՈՆԱՀԱՐՈՒՀԻ՝ Մարիաննա Գևորգյանին։ ❤️❤️❤️
Ի Սրտե, Սիրով՝ Արտաշես Հովհաննիսյան։

Մի գեղեցիկ սիրահար զույգ իրար հետ նստած էին այգում, միամիտ անցա նրանց կողքից։
Ես մենակ էի, ու միամիտ լսեցի նրանց խոսակցությունը․
- Հմ, սիրում եմ քեզ,- ասաց տղան։
Աղջիկն ամոթխած կախեց գեղեցիկ գլուխը, կարծես` նա ցանկանում էր թաքցնել աչքերը:
- Չե'մ ուզում քեզ որևէ բան ասել, դու արդեն ամեն բան գիտես,- պատասխանեց աղջիկը։
Զույգը նոր ծանոթներ չէին այդ ես չգիտեի, տղան բազմիցս էր խոստովանել , սեր էր հայտնել աղջկան, բայց աղջիկը միշտ խուսափել էր այս կամ այն կերպ պատասխանել: Նա չէր մերժում բացահայտ, բայց ոչ մի անգամ նրա գեղեցիկ շուրթերից ես էլ քեզ պատասխանը չէր հնչել:
Տղան անհանգիստ էր , բայց աղջկա հոգում մի ամբողջ ամոթի կրակ էր:
Նա գաղտնի հանդիպել էր նաև այլ տղայի հետ:
- Ի՞նչ է քեզ եղել, ինչու՞ գոնե մեկ անգամ չես ասում՝ ԵՍ ԷԼ ՔԵԶ, ինչի՞ց ես խուսափում,- թախծոտ հայացքով ու տխուր ձայնով հարցրեց տղան։
- Չե'մ ուզում քեզ խաբել, երդվու'մ եմ, ես ոչ մի վատ բան չե'մ արել,- ասաց աղջիկը ու արտասվեց։
Տղան բռնելով աղջկա ձեռքը ու վեր բարձրացնելով նրա գլուխը` փորձեց թեման փոխել ու ասաց․ - արդյո՞ք հիշում ես, թե ինչպես ծանոթացանք։
- Չե'մ ուզում բան հիշել,- արտասվելով պատասխանեց աղջիկը։
Տղան գրկեց շփոթված աղջկան, նա մոտեցրեց շուրթերը աղջկա վառվող շուրթերին, բայց տեսնելով, որ աղջիկը ետ քաշվեց` նրան կոպտորեն ետ չմղեց, կամ շատերի նման չկոպտեց, այլ համբուրեց աղջկա ճակատը` ափի մեջ պահելով նրա սառած ձեռքերը:
Տղան շատ էր տանջվում, ավելի քան աղջիկը, նա տեսել էր աղջկան այդ տղայի գրկում:
- Մի բան եմ ուզում ասել քեզ,- ասաց աղջիկը։
- Գիտեմ, պետք չէ ասել, լռի'ր ու վայելի'ր ժամանակը, որ տրված է մեզ,- պատասխանեց տղան։
- Բայց ի՞նչ գիտես, թե ի՞նչ պիտի ասեմ,- հարցրեց աղջիկը։
-Հն՛,- փոքր ժպտաց տղան,- մի՞թե չպիտի ասեիր, որ ժամանակին, դու սիրել ես ինձ, սակայն միաժամանակ հանդիպել ես իմ ընկերոջ եղբոր՝ Անդրանիկի հետ։
Աղջիկը այս ամենը լսելով շատ շփոթվեց, քանզի չէր իմանում ի՞նչ ասեր։
- Խնդրում եմ, ես քեզ արժանի չեմ,- արտասվելով ասաց աղջիկը։
- Մի՞թե, իսկ արդյո՞ք հիշում ես թե ինչպես վախեցար ինձանից, երբ առաջին անգամ համբուրեցի քեզ,- թեման շեղելով ասաց տղան։
Աղջիկը ուզում էր փախչել հեռանալ տղայից:
Նա շատ էր փորձել անգամ երկուսից էլ ազատվել: Բայց նրա մոտ չէր ստացվել, քանզի երկու տղաները նրան բաց չէին թողնում, իսկ նա ո'չ կարողանում էր նախընտրությունը տալ մեկին, ո'չ կարողանում էր մերժել, քանզի նրա մոտ նեղացնել չէր ստացվում:
Տղան բռնեց աղջկա ձեռքը ու ասաց․
- Նստի'ր, և նայի'ր այն զույգ կարապներին, կարծես լուսնի պարը պարեն, կարծես` քո համար են պարում, քանզի քո անունը Լուսինե է, իսկ նրանք պարում են լուսնի տանգոն։
Աղջիկը չգիտեր անգամ ինչ անել, նա չէր սպասում , որ այսքան բանից հետո ներման է ենթակա, նա ուզում էր մեռնել, բայց այդ էլ թույլ չէին տալիս, նրան երկու տղաներն էլ աստվածացնում էին իր մեղքերի մեջ:
- Խնդրում եմ, գոնե այդպես մի' խոսա,- ասաց աղջիկը։
- Ի՞նչու,- ժպտալով հարցրեց տղան։
- Քանզի ավելի եմ զզվում ինձանից,- պատասխանեց աղջիկը,- ես արժանի չե'մ քեզ։
- Դա հենց դու որոշեցի՞ր ու իմ փոխարե՞ն։
- Չգիտեմ, բայց երդվում եմ, վստահ եմ, Անդրանիկը նման կերպ չէր վարվի, նա կջնջեր ինձ իր կյանքից,- պայուսակից հանելով թաշկինակը ու սրբելով աչքերը` ասաց աղջիկը։
Աղջիկը վազելով փախավ տղայից, նա մի քանի օր չէր պատասխանում ոչ մեկի զանգերին: Նա փորձում էր ընտրել, փորձում էր կարգավորել իր կոտրված կյանքը, որը փախչում էր իր ձեռքերից:
Մի օր նա առանց զանգելու գնաց տղայի աշխատանքի վայրը` ու արտասվելով նետվեց նրա գիրկը:
-Սիրու'մ եմ,- հազիվ շշնջաց աղջիկը:
- Ի՞նչ, հնհն,- ժպտաց տղան, ու ասաց,- իսկ արդյո՞ք հիշում ես, որ հեռախոսազանգերիս չէիր պատասխանում, արդյո՞ք հիշում ես, որ երկար ժամանակ ընտրություն էիր անում սիրո դաշտում։
Աղջիկը շատ հուսախաբ եղավ, տխուր արտասվեց ու փորձեց հեռանալ տղայի աշխատավայրից, իսկ տղան չփորձեց կանգնեցնել նրան։
Մեկ օր պատահաբար երթուղայինում աղջիկն ու այն մյուս տղան՝ Անդրանիկը նորից միասին էին, նրանց հետևից մոտեցավ Մհերը:
Բոլորը քարացան:
Նա ժպտաց, ձեռքը դրեց Անդրանիկի ուսին ու բարձր ձայնով ասաց.
-Լուսինե', ես քեզ սիրում եմ, դու մինչ ի մահ իմն ես, հասկացի'ր:
Աղջիկը շփոթվեց,- Արմե՞ն,- նայելով Մհերին ասաց նա ու նորից փախավ տղաներից ու ճակատագրից:
Նա արդեն իսկապես մտածում էր մեռնել:
Անդրանիկը լսելով այս ամենը, մոտեցավ Մհերին ու հարցրեց․
- Դու որտեղի՞ց գիտես Լուսինեին, հարգելի Արմեն։
- Ներիր եղբայր, բայց իմ անունը Արմեն չէ, այլ` Մհեր,- ասաց նա,- իսկ ես Լուսինեին շատ լավ գիտեմ, քեզ` նույնպես։
- Դու Իմ եղբոր ընկերը չե՞ս,- շփոթված հարցրեց Անդրանիկը։
- Եղբա'յր, իմ սիրելի ընկերոջ, Արտակի հարազատ եղբայր՝ Անդրանիկ,- ժպտալով ասաց Մհերը։
- Խնդրու'մ եմ, Հարազատ իմ ընկեր, Մհեր, ների'ր, խնդրու'մ եմ,- կատաղի ու ամոթով լցված` ասաց Անդրանիկը,- ես կմոռանա'մ Լուսինեին, հավատա' ինձ։
Լուսինեն առանձնացել ու մեկուսացել էր աշխարհից, նա չէր ուզում ոչ ոքի ճանաչել:
Նա մեկ անգամ փորձեց փախչել, հեռանալ քաղաքից:
Բայց ահա օդանավակայանում նրան մոտեցան Անդրանիկն ու Մհերը:
Անդրանիկը Լուսինեին ստիպողաբար բերեց սրճարան:
Նա ամեն ինչ պատմեց Լուսինեին, որ ինքը հեռացել է նրանց ճանապարհից, և Մհերը կյանքից շատ սիրում է Լուսինեին:
Նա թողեց Մհերին ու Լուսինեին սրճարանում երկար բացատրվել, իսկ ինքն արցունքոտ աչքերով հեռացավ:
Ամիսներ հետո նա՝ Անդրանիկը, Հայաստանում չէր:
Մի գեղեցիկ օր, երբ ես արթնացա, շատ տխուր էի, գնացի այն այգին, որտեղ և հանդիպել էի Մհերին ու Լուսինեին և նորից տեսա նրանց, լսեցի իրենց խոսակցությունը․
- Արդյո՞ք հիշում ես, թե որքան ապուշն էի ես,- ծիծաղելով ասաց Լուսինեն։
- Իսկ դու արդյո՞ք հիշում ես, որ երբ կենդանաբնական այգում էինք, և առյուծի վանդակի մոտ էինք, ասացի, որ դա ես եմ՝ Առյուծ Մհերն եմ։
Այսպես գեղեցիկ զրուցելով, ծիծաղելով`ժամանակ էին անցկացնում արդեն ոչ թե սիրահար զույգ, այլ ամուսիններ՝ Լուսինեն ու Մհերը։
Ես միամիտ տեսա, որ Լուսինեն հղի է, նրանք զավակի էին սպասում։
Աչքերիցս արտասուք հոսեց, բայց ուրախության, քանզի ես ուրախ էի նրանց համար։
Երբ նանք գնացին, ես նստեցի իմ սիրելի ընկերոջ, իմ ծառի,կողքին ու ասացի․
- Արդյո՞ք հիշում ես, որ երբ տեսանք, Մհերին ու Լուսինեին, նրանք վիճում էին, դեռ չգիտեին ի՞նչ անել, իսկ այսօր նրանք ամուսիներ են, ու սպասում են իրենց առաջնեկին։
Ես հեռացա այգուց շատ ուրախ ու գոհացած, չնայած, որ արթնացէլ էի շատ տխուր մտքերով։

Հեղինակ՝ Artashes Hovhannisyan
Հեղինակ, Խմբագիր՝ Ani Khachatryan

Я вас люблю за ваши «никогда»,
За вами не обещанные встречи,
За то, что не дрожащая рука
Не смеет обнимать меня за плечи,
За вашу не улыбку на устах,
За сдержанно-изысканную прозу,
За нежность незаметную в глазах,
Спокойно предвещающих угрозу,
Я вас люблю за бешеный покой,
За чувства, укротившие свободу,
За сон без сна, за мир, что есть мечтой,
В котором нет не выхода ни входа,
За сладость удушающей тоски,
Что я навек останусь вам чужою,
Я вас люблю, я буду вас любить,
За всё… что я от вас не заслужила…

Ըստ բազում հոգեբանների, և հենց իմ իսկ հաստատումով, կա մեկ բան, որ ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆ ոչ բոլորն ունեն:
Այսօր կաշխատեմ բացատրել, թե ի՞նչ է ասված՝ ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆ, և ով, որ ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆ ունի, ինչպիսի՞ մարդ կլինի:
<<ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆ>>
ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆՆ ոչ բոլորի մոտ է լինում, քանզի շատերի մոտ հետին մտքեր են լինում, դիմացի անձանց հետ կապված: Ճիշտ է, գուցե չեկ հասկանա, թե ի՞նչ է ասածը իմ, դրա համար, ես վերջում նորից օրինակ կբերեմ՝ ՍԻՐՈ դաշտից:
ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆ ունեցող մարդը, երբեք չի մտածի, թե ի՞նչ կխոսեն իր մասին կողքի անձիք, ինչպե՞ս կվերաբերվեն իր կատակին, կամ խոսքերին, քանզի նա այդ խոսքը, կամ կատակը, կամ արարքը միշտ անում է ՄԱՔՈՒՐ ՈԳՈՎ, առանց հետին մտքի, և երբ դիմացինը փոքր կասկած է տածում իր անձի նկատմամբ, ապա նա շատ է վիրավորվում, բայց ցույց չի տալիս, սակայն փոքրիկ արարքով զգույշացում է տալիս, որ իրեն երբեք ճկասկածեն, քանզի նրա ներսը, հենց ինքը գիտի, ու այդ ժամ դիմացի անձը վատ դրության մեջ է ընկնում, ու չի կարողանում որևէ բան խոսել, կամ անել, բացի ներողություն խնդրելուց, կամ հավերժ հեռանալուց:
Իսկ հիմա բերեմ օրինակը՝ ՍԻՐՈ ԴԱՇՏԻՑ:
ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆ ունեցող մարդը կյանքում երբեք ոչ մեկի հետ չի խոսի հարազատավայել բառերով, եթե նա այդ մարդուն չի ընդունի, որպես հարազատ:
Այստեղից գալիս է մեկ հարց, ինչպե՞ս է նա ՍԻՐԱՀԱՐՎՈՒՄ, ընտրություն անում ՍԻՐՈ մեջ:
Տվյալ մարդը, երբ զգաց, որ որևէ մեկի հանդեպ նա անտարբեր չէ, ապա անպայման կբացի իր սիրտը, կասի իր ՍԻՐՈ մասին, և եթե ընդունվեց, ապա կաշխատի, որ կյանքում չկորցնի այդ ՍԵՐԸ, իսկ եթե չընդունվեց, ապա հանգիստ կհեռանա, տվյալ մարդու հետ մնալով հարազատի պես, կխոսի իր քրոջ, կամ եղբոր նման:
Մեր օրերում՝ ՍԻՐՈ մեջ ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆԸ շատ քիչ է, գրեթե չկա, սակայն հազվադեպ լինում են, կան դեպքեր, որ ինքս ականատես եմ եղել, ու հասկացել եմ, որ այդ ՍԵՐԸ հիմնված է ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅԱՆ վրա:
Իսկ սովորական կյանքում, ՈԳԵՂԵՆ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆ ունեցող մարդու հետ շփվելն արդեն իսկ պարգև է, քանզի նա կյանքում սուտ չի խոսի, և դիմացինին, երբեք հետին մտքով չի նայի:

Հեղինակ՝ Artashes Hovhannisyan

https://www.youtube.com/watch?v=YPS9X8UhLEs

Good day and the sun is shining
But began the Eclipse of the sun,
Suddenly everything became black,
Suddenly in my soul was sick.

It's a beautiful night, and the sky a full moon
Night is beautiful with with the stars and the glow of the moon,
But started Eclipse of the moon,
And in the night too, everything became dark, and cold.

And during all day and night I have no know LOVE,
It grew cold in my heart,
My soul knows no rest,
My heart no knows radiance of LOVE.

Author- [Artashes Hovhannisyan]

What have you done?
He has gone forever,
What have you done?
His heart forever will not love again.

His heart is now broken,
His foggy mind forever,
What have you done?
He'll be sad forever.

You just told him to leave?
He is now far, far away from you,
You can beat calm, he will never return,
May his soul now to pray for you,
Because he will never come back, he's alive,
But he is now dead soul, he is not alive.

Author- [Artashes Hovhannisyan]

Բազում պատմություններ լսելուցս ու շատ մարդկանց հոգեբանական աշխարհները հետազոտելովս՝ որպես հոգեբան, ես կարողացա մի բան հասկանալ, որ ՍԵՐ գաղափար չկա, այն ՀԱՐԳԱՆՔԻ ավելի բարձր ու ավելի ուժգին տեսակն է:
Այս պահիս կուզենամ խոսել, ոչ թե՞ սիրո մասին, այլ ԱՌԱՋԻՆ ՍԵՐ գաղափարի մասին: Թե ի՞նչ է այն՝ կպարզենք միասին, իհարկե իմ բացատրությանը հետևելով, կաշխատենք հասկանալ, ի՞նչ է ասած՝ ԱՌԱՉԻՆ ՍԵՐ, ինչու՞ է այն անմոռաց:
<<ԱՌԱՋԻՆ ՍԵՐ>>
Երբ տղան, կամ աղջիկը հասունանում են իրենց ուղեղով և զգացողական դաշտով, նրանց մոտ առաջ է գալիս հրապուրանքի զգացողությունը:
Հրապուրանքը՝ ՓՈՔՐԻԿ ՀԱՐԳԱՆՔԻՑ ծնված, մի զգացողություն է, որ մարդու սիրտը գերում է տվյալ անձով՝ աղջիկով, կամ տղայով: Ժամանակի հետ այն, կամ ավելի՞ է ուժգնանում, կա՞մ հակահարվածների՝ խանգարող հանգամանքների հետեվանքով կորում է, սակայն երբեք չի ՀԱՆԳՉՈՒՄ՝ տվյալ անձի սրտում:
Ուժգինանալուց, այդ զգացմունքը վերածվում է՝ ՍԻՐՈ, որն էլ, եթե մաքուր եղավ ու մնաց, ու շատ մեծ հոգևոր դաշտի ձգողականություն ունեցավ, կվերածվի՝ ԸՆՏԱՆԻՔԻ, իսկ եթե հանկարծ, որևէ խանգարող հանգամանք եղավ, կամ տվյալ անձերից մեկի կասկածամտության՝ աղջկա, կամ տղայի կասկածամտության հետևանքով ՝ այդ ՍԵՐԸ իր իրական ճանապարհը չգտավ, ապա տղային և աղջկան բաժանում է իրարից: Սակայն, միևնույն է՝ տվյալ աղջիկը, կամ տղան, որի սրտում էլ գտնվում է մաքուր զգացմունքը՝ առանց կասկածների, նա մինչ իր կյանքի վերջ չի մոռանա այդ ՍԻՐՈ մասին, քանզի այդ ՍԻՐՈ շնորհիվ է, որ նա իմացել ու հասկացել է՝ ՍԵՐ բառի քաղցրությունը:
Ճիշտ է, նրանց ճանապարհները ուրիշ կլինեն՝ կյանքի գրկում, սակայն մաքուր ՍՐՏՈՎ ՍԻՐՈՂ անձը՝ հավերժ կտենչա ու կկարոտի, իր ԱՌԱՋԻՆ ՍԻՐՈՒՆ, քանզի նրա շնորհիվ էր, որ նա՝ ՍԵՐ բառի քաղցրությունը հասկացավ:

Հեղինակ՝ Artashes Hovhannisyan

(Կանացի դեպրեսիա)

Կանացի դեպրեսիան, լինում է հիմնական երեք տեսակի՝ 1. ՑԵՐԵԿԱՅԻՆ, 2. ԳԻՇԵՐԱՅԻՆ, 3. 24 ԺԱՄՅԱ..
1. Ցերեկային դեպրեսյան այն է, որ կինը ներհոգեբանական աշխարհով կտրվում է արտաքին աշխարհից, ամեն վարկյան ձգտելով մենության: Հոգեվոր դաշտով միշտ գտնվում է, շատ խարը վիճակի մեջ:
Ցերեկային դեպրեսիա ունեցող կնոջ հետ, պետք է լինել շատ նուրբ ու զգույշ, քանզի նա կարող է, իր կամքին հակառակ դիմել ամենա դաժան քայլին՝
ԻՆՔՆԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆԸ, ամենաքիչը՝ ԲԱԺԱՆՈՒԹՅԱՆ:
Ինչպե՞ս կարելի է օգնել՝ ցերեկային դեպրեսիա ունեցող կնոջը:
ԱՌԱՋԻՆ՝ հետևել նրա ամեն մի քայլին, որպեսի նա խենթ քայլերի չդիմի:
ԵՐԿՐՈՐԴ՝ աշխատել, կնոջ հետ լինել շատ զգույշ, քանզի ամեն մի փոքր բան նրան կարող է թվալ՝ վիրավորանք, իսկ վիրավորանքը կարող է ունենալ՝ ողբերգական ավարտ:
ԵՐՐՈՐԴ՝ լինել ավելի սիրալիր, և նրա հետ լինել՝ ընկեր, և ոչ-թե կողակից, կամ սիրեցյալ:


2. Գիշերային դեպրեսիան, հիմնականում արտահայտվում է՝ անքնությամբ, սուր գլխացավով, սրտխառնոցով, մելանխոլիզմի բարձրացումով, ներգանգային ճնշման խախտումով՝ ՄԵԳՐԵՆՈՎ:
Կանացի հոգևոր դաշտը, այդ ընթացքում գտնվում է՝ սուր գրգռված վիճակի մեջ, ինչն էլ կնոջը կտրում է՝ արտաքին աշխարհից: Այդ օրերին՝ կինը, իր կամքից հակառակ՝ դառնում է քնքոտ, աշխատում է ցերեկները անցնել քնած վիճակով, իսկ գիշերները՝ լացով, որն էլ իր կամքից անկախ է: Ներհոգեբանական աշխարհը նրան դարձնում է՝ վախկոտ, ու կասկածամիտ: Նա սկսում է վախենալ ամենից՝ եթե ամուսնացած է, ունի ընտանիք, երեխաներ՝ նա վախենում է, որ նրա հետ մի վատ բան կլինի, նա կմահանա, է իր երեխաները կորբանան, իսկ ամուսինը մեկ ուրիշ կնոջ հետ ամուսնանալով, կմոռանա իրեն մասին, իր սիրո մասին, իսկ եթե ամուսնացած չե, ունի սիրած տղա, ապա ամեն վարկյան, կնոջ միտքը կլինի, որ իր սիրածը կդավաճանի իրեն, ինչն էլ կբերի անքնություն, որի հետևանքով էլ նրա մոտ կառաջանա՝ ներգանգային ճնշման խաղտում՝ ՄԵԳՐԵՆ, ինչն էլ կբերի՝ սուր գլխացավ, սրտխառնոց, ախորժակի կորուստ, և ի վերջո մեկուսացում՝ արտաքին աշխարհից:
Ինչպե՞ս կարելի է օգնել՝ գիշերային դեպրեսիա ունեցող կնոջը:
ԱՌԱՋԻՆ՝ աշխատել չբացակայել տանից, եթե այո, ապա միայն խիստ անհրաժեշտությունների դեպքում, որպեսզի կնոջ ներսում ավելորդ կասկածներ չառաջանան:
ԵՐԿՐՈՐԴ՝ սուտ ձևեր անել, որ դուք նրա պրոբլեմով չեք հետաքրքրվում, բայց հետևել՝ նրա ամեն քայլին:
ԵՐՐՈՐԴ՝ եթե երեխաներ չունեք, և միայն երկուսով եք, ապա ժամանակավոր՝ տնային աշխատանքները վերձրեք ձեր վրա, թեկուզ ձեր կամքին հակառակ: Իհարկե կարող եք՝ մեկ ուրիշին խնդրել, որ նա ձեզ օգնի՝ տնային գործերի մեջ, բայց դրանով, ձեր կնոջը՝ ավելորդ կասկածի տեղիք կտաք:




3. 24 Ժամյա դեպրեսիան, արտահայտվում է՝ հոգևոր դաշտի սուր խանգարվածությամբ, ինչն էլ կնոջը կարող է տանել՝ ամենասարսափելի քայլերին: Օրինակ՝ ինքնասպանության, երեխայի, կամ երեխաների սպանության, ամուսնալուծության և այլ խենթ քայլերի, անզի այդ ընթացքում տվյալ կնոջ մոտ առաջանում է՝ սուր ագրեսիա, լացի պակաս, ներվայն խանգարում:
24 ժամյա դեպրեսիայով տառապող կանանց, անհնար է օգնել, այն միշտ վերջանում է՝ ՄԱՀԱԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՎ, ամենաքիչը՝ ՏԵՂԱՓՈԽՈՒՄ ՀՈԳԵԲՈՒԺԱՐԱՆ:

[Արտաշես Հովհաննիսյան]

<>

If your heart is broken, don't do something, only forget you past and start your new life, and don't look back!!!

[Artashes Hovhannisyan]

<>

Good night for all you my Internet family,
Our love with all of us my sweetie family of LOVE,
Our hearts will be together with our brothers and sisters,
Don't be cry or don't be you sadly.

Never don't say, that you are alone,
I can say, that i with all you forever,
GOD will be with all of us, my sweet family,
How much we will to ask, pray and say to him,
To be with us, to help be strong, and to live forever happy,

[Artashes Hovhannisyan]

<>

You and me, on the sea,
I look and see, all red sun,
Day is go, and evening is come,
And don't will be on heaven the red sun,
Blue moon will come.

But why are go days?
If you don't come back,
My love, my Anna,
My heart and love is with you,
But why you don't say me, love, go ahead.

If that you said me, i love you,
I promise do everything for you,
But you doing for me only one something.

You said me,
-- Come to the place where I am,
I'm alone hear, that i'm alone here.
But i come, and you no still here,
And where are you, i don't know?

[Artashes Hovhannisyan]

Acrostic poema << Lana>> Акростих " поэма " < <Лана>>

Суббота, 09 Ноября 2013 г. 23:54 редактировать + в цитатник

Acrostic poema << Lana>>

Love of your heart are very sweetie,
And you are very beauty,
Night moonlight sky,
And stars are Shine for you my sweetie!!!

[A.Hovhannisyan]

Акростих " поэма " < <Лана>>

Любовь вашего сердца очень милая,
А вы очень красивая,
Ночь и Лунная небо,
А звезды сияют для тебя моя дорогая!!!

[А.Оганнисян]
 

1.

AKTYOR I REJISHYOR.