ساکنان تمام فضاهای کوچک را صدا بزنید! آپارتمان های شهر های بزرگ، خانه هایی با طرح وینتیج، آن هایی که ساکن فضاهای مدرن کوچک هستند، همگی را برای طراحی که امکانات کوچک را گسترش می دهد صدا بزنید. اگر می خواهید اتاق خواب خود را از نو بسازید اما فکر نمی کنید که فضای کافی برای اینکار داشته باشید در جای درستی هستید. ما چند ایده طراحی داخل منزل برای اتاق خواب داریم که ثابت می کند فضاهای کوچک هم می توانند زیبا باشند.
در حالیکه ایده های طراحی داخلی منزل مدرن و لوکس معمولا می گوید که در اتاق خواب باید یک قسمت نشیمن گاه، یک قسمت اداری کوچک و یک تخت خواب در سایز بزرگ داشته باشید، اما فراموش نکنید که عملکرد اصلی یک اتاق خواب این است که جایی باشد که شما در آن استراحت کنید و مجددا انرژی بگیرید. و به ساختن یک فضای زیبای آنچنانی نیازی ندارد. در حقیقت، اتاق خواب کوچک شما ممکن است یک موهبت برای داشتن خواب راحت تر در شب باشد. انجمن خواب آمریکایی پیشنهاد می کند که فعالیت های مهیج را در بیرون از اتاق خواب نگاه دارید. آن ها هشدار می دهند که مواردی که باعث حواس پرتی می شود مثل تلویزیون، اینترنت و کار می تواند الگوی خواب شما را به هم بریزد. بنابراین هر چقدر موارد کمتری برای انجام دادن در اتاق شما باشد شما خواب بهتری خواهید داشت. این اتاق ها برای طراحی هوشمند چگونه هستند؟ در اینجا 10 ایده برای طراحی داخلی اتاق خواب گفته می شود و نکاتی وجود دارد که به شما کمک می کند فضای اتاق خوابی را ایجاد کنید که ممکن است در ابعاد کوچک اما در سبک بزرگ باشند.

1- رنگ ها را خفیف و روشن نگاه دارید:

رنگ سفید یک انتخاب کاربردی و قابل توسعه برای یک اتاق خواب کوچک است. فضا را از اینکه شلوغ یا بسته نشان داده شود دور می کند. استفاده از رنگ های سفید یا روشن به مبارزه با فقدان دیوار های بزرگ یا پنجره ها برای روشن کردن فضا می پردازد. از اینکه اتاق سرد و بی روح شود می ترسید؟ برای اینکه اتاق خود را از سرد یا خالی بودن دور نگاه دارید، دیوار سفید خود را با لایه هایی از انواع سایر بافت ها و طرح های سفید-بر-روی-سفید بپوشانید. در اتاق خوابی که در تصویر بالا می بینید با ایجاد یک به هم ریختگی در گوشه ای از اتاق و یک لامپ کرومی در گوشه ای دیگر از تخت خواب یک اتاق خواب استریل به یک اتاق خواب شیک و زیبا تبدیل شده است.

2- تخت خواب خود را به سمت گوشه ای از اتاق بکشید:

سبک طراحی بیش تر اتاق خواب ها اینگونه است که تخت خواب را در مرکز دیوار یک سمت قرار می دهند اما برای فضاخای کوچکتر باید تخت خواب را به گوشه های اتاق منحرف کرد. برای به حداکثر رساندن فضای زمین باید تخت خواب را به سمت دیوار یا گوشه ای از اتاق برد. تاثیر آن ایجاد ناحیه ای برای خواب می شود که دنج تر است. اگر فکر می کنید خیلی شبیه به خوابگاه های دانشگاه می شود برای بالای تخت می توانید از صفحاتی که برای تاج تخت هستند استفاده کنید که یک اتاق خواب تمام و کمال و طراحی شده را بوجود می آورد.

3- از قاب های تخت خواب که برجسته و بزرگ هستند بپرهیزید:

چند سانتی متر اضافه تر برای اتاق خواب های کوچک حیاتی است. از قاب های تخت خواب مدرن استفاده کنید. یا یک قاب تخت به سبک هالیوودی انتخاب کنید که پایین تخت را پوشش می دهد و فراتر از تشک آن نمی رود. می توانید بالای تخت را با اشیاء هنری دکور کنید و یا بعدا به آن یک تاج تخت اضافه کنید.

4- به سبک مینیمالیسم بپیوندید:

با کم کردن وسایل اتاق خود و فقط قرار دادن وسایل مورد علاقه و ضروری خود به آن فضای بیش تری اضافه کنید. تمرکز بیش تر این اتاق بدون شک تخت خواب است پس سایر مبلمان و وسایل جانبی را به حداقل برسانید. حتی بهتر است که از سبک معاصر که همه چیز در آن داخل کار است استفاه کنید (میز، مبل و تخت تو کار) که فضای ذخیره سازی بیش تری هم به شما می دهد. سبک داخل کار فضای ذخیره سازی را به حداکثر می رساند در حالیکه اصلا انگار در اتاق وجود ندارند. یک فضای داخل کار خوب اطراف تخت خواب شما یک مامن برای خواب گرم ونرم شما بوجود می آورد.

5- بوسیله آیینه بزرگنمای ایجاد کنید:

آیینه ها با ایجاد توهم می توانند یک اتاق کوچک را بزرگ نشان دهند. قرار دادن آیینه ها در جایی که بتواند نور پنجره را منعکس کند نیز تنها راه زیاد کردن نور طبیعی است. راحت ترین راه برای ترکیب یک آیینه بزرگ با فضای شما این است که یک آیینه ی قدی را به دیوار تکیه دهید. نیازی به ایجاد سوارخ در دیوار برای آن نیست اما برای اینکه خیالتان راحت تر باشد می توانید از چسب مخصوص برای آن استفاده کنید.

6- زیر تخت فضایی برای ذخیره سازی ایجاد کنید:

اگر قصد خرید تخت خواب را دارید، آن هایی که در زیر خود کشو دارند را انتخاب کنید. اگر فضایی که در اختیار دارید به قدری محدود است که کشو ها را نمی توانید به راحتی باز کنید از صندوقچه های تزئینی در زیر تخت خود استفاده کنید. جعبه های شیر یا سبد های بافته شده را که به خوبی در خود فضای جا سازی وسایل دارند و دارای ظاهر زیبایی هم هستند موارد مورد علاقه ما می باشند.

7- عمودی زندگی کنید:

اگر روی زمین فضای محدودی دارید و بجای آن از لحاظ ارتفاع فضای بیش تری دارید یک اطاقک یا صفحه ای ضخیم در زیر تخت خود تعبیه کنید که آن زیر می توانید به عنوان جایی برای ذخیره سازی وسایل و یا نشیمن گاهی مورد استفاده قرار گیرد. این یک گزینه برای همه محسوب نمی شود بلکه برای آن هایی است که از بالا رفتن به سمت تخت خود مشکلی ندارند. انجام اینکار محیط آن ها را کاملا دگرگون می کند.

8- کاغذ دیواری به اتاق اضافه کنید:

فقط به این خاطر که اتاق خواب شما کوچک است دلیل نمی شود که اتاقی کسل کننده باشد. یک کاغذ دیواری شاد و سر زنده به یک دیوار کانونی مثل دیوار بالای تخت خواب اضافه کنید. کاغذ دیواری ها معمولا اینگونه شناخته می شوند که باعث می شوند اتاق کوچک و شلوغ به نظر برسد اما استفاده از سبک و تکنیک درست دقیقا برعکس آن عمل می کند. از یک کاغذ دیواری شاد و سرزنده بر روی دیوار کانونی خود مثل دیوار بلای تخت استفاده کنید. هنگام انتخاب کاغذ دیواری آن هایی که طرح آن ها در اندازه بزرگ است را نسبت به آن هایی که طرح شلوغ و کوچک دارند ترجیح دهید. فراموش نکنید یک انسجام از طریق هماهنگی تخت خواب با کاغذ دیواری جدید و زیبای خود ایجاد کنید.

9- بوسیله طاقچه هایی که قابلیت جابجایی دارند خلاقیت ایجاد کنید:

طاقچه های قابل جابجایی همه کاره می توانند در روش های مفید مختلفی در اتاق خواب های کوچک قابل استفاده باشند. در اینجا به چند ایده از طاقچه ها در اتاق های کوچک اشاره می کنیم: - یک جایگزین برای میز کوچک کنار تخت هستند. - یک میز در کنار درب ورودی می توانند باشند. - به عنوان قفسه کتاب ها می توانند مورد استفاده قرار گیرند. - یک مکان برای دسته ای از جعبه های مدرن رنگارنگ که در آن ها لباس یا وسایل جانبی خود را نگه می داریم. - به عنوان میز لپ تاپ مورد استفاده قرار می گیرند.

10- یک تو رفتگی یا طاقچه دیواری ایجاد کنید:

در ساخت و ساز های جدید، گچ روی دیوار معمولا بصورت تو خالی است و به تیر های چوبی 4*2 متکی است. اگر تخت خواب شما سمت دیوار های خارجی خانه قرار نگرفته باشد با استفاده از یک دستگاه

ما دوباره با ارائه یک روند جدید طراحی داخلی در سال 2019 یک پست برای شما آماده کرده ایم. اما قبل از اینکه با دیدن کلمه ی "روند" احساس بدی داشته باشید، اجازه دهید سریعا راجب آن صحبت کنیم. می خواهیم با کمی سلب مسئولیت این مطلب را شروع کنیم. ما می دانیم که حمام ها فضایی نیستند که مرتب با تغییر روند های طراحی داخلی آن ها هم تغییر کنند. حمام ها مکان هایی هستند که از لحاظ ساختار، کارگذاری، طرح، وسایل و تصمیمات برای طراحی داخلی دائمی هستند و همگی این ها هم به مقدار بودجه شما بر می گردد. پس قبل از ادامه فقط می خواهیم این موضوع را شفاف سازی کنیم که با معرفی روند جدید اصلا قصد این را نداریم که بگوییم خانه شما از مد افتاده است، چه به تازگی تغییر دکوراسیون انجام داده باشید چه خیر. این متن فقط برای ارائه روند جدیدی است که چشم ما به آن است. با تمام این اوصاف حالا اجازه دهید به اصل مطلب برگردیم یعنی حمام ها.

1- آیینه های مستطیل گرد:

ما این را اعلام می کنیم که: آیینه های مستطیل گرد پادشاه سال 2019 هستند. به نظر می رسد که حرکت بعدی بعد از آیینه های بزرگ گرد که چند سالی سلطنت می کردند (که هنوز هم دوست داشتنی هستند) باشند. ساده اند و دارای خطی ولایم هستند که یک فضای خوب بین زاویه مستطیل و دایره ایجاد می کند. موضوع مورد بحث دیگر در این باره استفاده فردی آن هاست. از آن جایی که آیینه های دایره ای شکل فضای زیادی لازم داشتند، این آیینه های جدید اینگونه نیستند و در فضاهای تنگ به خوبی جای می گیرند. برای هر کس که می گوید: "صبر کنید ببینم پس کابینت ها چه؟" ما می خواهیم بدانیم آیا کار ما با کابینت ها تمام شده است؟ مردم وسایل خود را در حمام در کجا قرار می دهند؟ لطفا نظرات خود را برای ما بنویسید.

2- میز توالت های معلق:

میز توالت های معلق شیک هستند. مدتی طول کشیده تا گزینه های زیبایی برای آن پیدا شود به همین دلیل ما قبلا تا به امروز فکر نمی کردیم که واقعا بتوانند این چنین خوب باشند. در گذشته به نظر زیاد از حد مدرن و بدون عمق بصری می آمدند، اما با استفاده از یک جنس زیبا (مثل موردی که در عکس می بینید و از چوب است) بصورت یکپارچه و خودنام هستند که یک احساس خوب به حمام می دهد. ما قبلا این موضوع را برای آشپزخانه های یاد گرفته ایم، اما طراحی داخلی یکپارچه واقعا پادشاه سال 2019 است. این نوع میز های توالت واقعا مطابق همین ایده هستند. این نوع میز ها برای تمیز کردن بسیار راحت هستند زیرا پایه ای در آن ها وجود ندارد.

3- میز توالت های سینک-کنسولی:

اینگونه میز توالت ها خیلی کاربردی نیستند. اما خدای من! بسیار زیبا هستند. اینگونه میزها نشان می دهند که چگونه می توانید مقداری جزئیات زیبا به حمام خود اضافه کنید. در حالیکه پایه و میله دارند اما هنوز هم مدل طراحی که برای شما ایجاد می کنند طوری است که فضای شما را باز نشان می دهد. این ظاهر بدون فضا برای ذخیره سازی یک سبک بسیار سنتی با خود به همراه دارد که ما را از پتانسیل بی حد و زمان خود مطمئن می سازد. اما چیزی که راجب آن واقعا دوست داریم این است که طرح های مدرن بیش تری در ساختار های مختلفی وارد بازار خواهند شد. بنابراین مهم نیست که سبک شما چه چیزی است، هرچه باشد شما می توانید یکی از این زیبایی ها را به حمام خود بیفزایید.

4- توالت های نصب شده بر روی دیوار

توالت های معلق هم داستانی مشابه میز های توالت معلق دارند. اخیرا فقط در خانه های بسیار مدرن کار گذاشته می شدند. اما زمان تغییر کرده است و پیش بینی می کنیم که این طرح، توالت سال 2019 باشد. شاید بخاطر پیشرفت تکنولوژی باشد که ما به طراحی های داخلی به سبک مدرن جذب می شویم یا اینکه این سبک مدرن است که بهتر می شود. این یک معضل "مرغ یا تخم مرغ" است. اخیرا شاهد این هستیم که توالت های معلق محبوب تر شده اند. و همانطور که برای میز توالت های معلق هم اشاره کردیم اینگونه ساختار ها برای تمیز کردن بسیار راحت تر هستند. فقط یک حرکت سریع زیر کاسه انجام دهید و کار تمیز کردن شما تمام است.

5- شیرآلات جانبی:

شیر آلات جانبی امسال مد شده اند. نه تنها بسیار فوق العاده هستند بلکه در حفظ فضا بخصوص در مکان هایی که جای کمی دارید و سینک باریک است فوق العاده خواهند شد. مل نمی دانیم که این روند طراحی داخلی در طول زمان پایدار خواهد ماند یا خیر اما ما عاشق انجام روش های جدید استاندارد برای کار ها هستیم. بیایید کمی عجیب باشیم. اما وقتی صحبت از وسائل دائمی می شود، عجیب همیشه آن چیزی نیست که می خواهید. بنابراین ما بسیار کنجکاو هستیم که بدانیم که آیا شما به این ظاهر جنجالی علاقه مند هستید یا خیر. آیا آن را انجام می دهید یا از ان دسته افرادی هستید که می گویید "تا زمانیکه شیرآلات نشکنند آن را عوض نمی کنید" ؟

6- حمام را نپوشانید:

مقدار آب یکپارچه، دوش هایی با پوشش کمتر، این بسیار مرتب تر، باز تر و زیبا تر است. اگر هم اکنون پوششی برای حمام دارید آنرا خراب نکنید. ما هنوز فکر می کنیم اینگونه حمام ها راهی است که برای داشتن یک حمام سنتی باید انجام داد. اما اگر برنامه این را دارید که سبکی مدرن تر داشته باشید قطعا این ظاهر را در نظر داشته باشید. مهم ترین موردی که باید در نظر بگیرید نوع ساخت آن است. کف حمام باید به سمت محل تخلیه آب شیب کمی داشته باشد. اینگونه ساختار ها واقعا لازم است زیرا تنها راهی هستند که باعث می شود آب را از قسمت اصلی حمام دور نگه دارد. مگر آنکه حمام بزرگی داشته باشید و محل تخلیه وسط حمام باشد. بخاطر داشته باشید که هرچه کثیفی و شلوغی کمتر باشد نگرانی شما هم کمتر خواهد بود.

طراحی داخلی، روند شکل‌دهی به تجربهٔ فضای داخلی، از طریق تعبیهٔ حجم فضاها و همچنین فرم‌دهی سطوح است. این حرفه را با «دکوراسیون داخلی» اشتباه نگیرید. طراحی داخلی، رهیافت‌های روان‌شناسی محیطی، معماری و طراحی محصول را علاوه بر دکوراسیون سنتی در بر می‌گیرد..
طراحی داخلی، فعالیت خلاقانه‌ای است مشتمل بر تحلیل کردن اطلاعات برنامه‌ریزی، استقرار دادن جهتی مفهومی برای فضای مورد نظر و خلق تعامل گرافیکی بین بیننده و اسناد احداث بنا.
در هنگام طراحی فضای داخل بنا، مهم است که دربارهٔ بنای مورد نظر، دیدگاه کلی را مورد تمرکز قرار دهیم: به عنوان تعدادی فضا که با هم و با راهروها و پله‌ها مرتبط شده‌اند. لذا مناسب است که طراحی ما بر سبکی مشخص و الگویی کلی استوار شود. منظور این نیست که همهٔ عناصر طرح داخلی یکسان باشند؛ بلکه باید با همکاری هم و تکمیل کردن یکدیگر، ترکیب کلی را تقویت کنند. روند یا سناریوی مناسب برای خلق چنین طرحی، قطعاً شامل استفادهٔ به جا از رنگ‌هاست. ترکیب‌بندی رنگی، به طور کلی روش خوبی برای هماهنگ ساختن مجموعه‌ای از فضاهاست؛ مثلاً شما ممکن است سه یا چهار فام اصلی را انتخاب کرده، آنها را با طیف‌ها، شدت‌ها و سایه‌روشن‌های مختلف در کل فضای داخلی منزل استفاده کنید.
به بیان کوتاه‌تر، تعادل، به عنوان «توزیع یکسان وزن بصری در یک اتاق» قابل تعریف است. در طراحی داخلی، سه روش ایجاد تعادل وجود دارد که عبارتند از: «متقارن»، «نامتقارن» و «محوری».
تعادل متقارن، معمولاً در طراحی‌های سنتی یافت می‌شود و نشانه‌ٔ‌اصلی‌اش، تکرار سوژه‌های یکسان در محل‌های یکسان، نسبت به محور عمودی است؛ مثلاً شما ممکن است اتاق‌های قدیمیی را به یاد بیاورید که در دو دیوار مقابل آنها، دو آینه، دقیقاً رو به روی هم قرار دارند. طرح‌های متقارن، فرمی انسانی را بیان می‌کنند؛ لذا انسان‌ها با قرارگرفتن در محیط متقارن، احساس راحتی می‌کنند.
امروزه، تعادل نامتقارن در طراحی مقبول‌تر است. این تعادل، از حضور اشیای غیرمشابه، که وزن بصری یا جذابیت دیداری مشابه دارند به دست می‌آید. احساسی که تعادل نامتقارن به انسان می‌دهد، بیشتر تداعی کنندهٔ جنبهٔ غیررسمی بوده، کمتر دقیق و منظم می‌نماید، اما سخت‌تر از تعادل متقارن حاصل می‌شود. غیرمتقارن بودن طراحی، جوی از پویایی و حرکت به وجود می‌آورد و برای محیط‌های داخلی سرزنده و با نشاط مناسب است.
تعادل شعاعی، وقتی حاصل می‌شود که همهٔ عناصر صحنه، حول مرکز یا محور مشخصی آرایش یافته باشند؛ مثلاً پلهٔ مارپیچ، نمونهٔ کاملی از یک تعادل شعاعی است.
بزرگ‌ترین آفت طراحی داخلی، خسته‌کنندگی است، که احتمال بروز آن بسته به ابعاد محل و کانون یا کانون‌های تمرکز، به طور پیش‌فرض در همهٔ فضا‌ها وجود دارد. نقاط تمرکز، می‌بایست نسبت به بقیه نقاط فضا آنقدر برجسته‌تر یا مشرف باشند که توجه بیننده را به خود جلب کرده، او را برای ادامهٔ مشاهده ترغیب نمایند؛ لذا یک نقطهٔ تمرکز می‌بایست تأثیر گذاری مداومی داشته باشد، ضمن اینکه خود جزئی از کل یکپارچهٔ دکوراسیون باشد، که اجزای آن از نظر رنگ، ابعاد یا طرح به هم وابسته‌اند. مثلاً یک شومینه یا تلویزیون تخت با متعلقات پس‌زمینه‌اش، نمونه‌ای از عناصری هستند که بیشتر بینندگان در وهلهٔ اول یا بدو ورود به محیط، به آنها توجه می‌کنند.
اگر شما نقطهٔ تمرکز پیش‌فرض یا طبیعی در فضای خود نداشته باشید(مثلاً یک شومینه)، می‌توانید با تأکید بر قسمتی از مبلمان، آثارهنری موجود یا حتی به کار بردن رنگ متباینی در زمینه‌ای ملایم، نقطهٔ تمرکز مناسبی برای طراحی خود دست و پا کنید؛ البته باید به حفظ تعادل توجه دائم داشته باشید و نقطه‌ای خلق نکنید که تمام توجه بیننده را جذب کند.
اگر راجع به موسیقی صحبت می‌کردیم، نبض موسیقی را ریتم آن می‌دانستیم؛ در طراحی داخلی، ریتم، همان تکرار الگوهای بصری است. ریتم به عنوان تداوم، بازرخداد، یا حرکت ساماندهی شده تعریف می‌شود. برای دست‌یابی به این طرح‌ها در یک طراحی، شما باید به تکرار، پیشرفت، تغییر و تباین فکر کنید. استفاده از این سازوکارها، طراحی شما را با هدایت چشم بیننده از یک عنصر طراحی به دیگری، از احساس حرکت بهره‌مند می‌کند..
تکرار، استفاده از یک عنصر بیش از یک مرتبه در یک فضاست. شما می‌توانید یک الگو، رنگ، ترام، خط یا هر عنصر دیگری و یا حتی بیش از یک عنصر را تکرار کنید.
پیشرفت، عبارت است از انتخاب یک عنصر و افزایش یا کاهش دادن یکی یا بیش از یکی از کیفیات آن. یکی از نمونه‌های بارز برای این اجرا، ابعاد است. قرار دادن دسته‌ای از شمع‌ها که در ابعاد با هم متفاوت باشند در یک سینی ساده، به دلیل پیشرفت طبیعی ارائه شده، جذابیت ایجاد می‌کند. با استفاده از رنگ‌هم می‌توان پیشرفت را القا کرد: مثلاً رنگ کردن اشیایی که لزوماً مشابه هم نیستند با طیف‌های به آرامی متغیر از یک رنگ، پیشرفت هوشمندانه و آرامی را به بیننده ارائه می‌دهد..
توصیف «تحول»، کمی سخت است؛ بر خلاف تکرار یا پیشرفت، تحول، تمایل به جریانی لطیف‌تر دارد؛ به طوری که چشم بیننده را به آرامی از یک محدوده به محدوده‌ای دیگر بلغزاند.
سرانجام، «تباین» بسیار خوش‌فهم است. قرار دادن دو عنصر مخالف همدیگر در مقابل هم، مثلاً کوسن‌های سفید و مشکی روی یک کاناپه، مثال بارزی از این اصل طراحی است. تضاد را می‌توان در فرم‌ها هم به وجود آورد؛ مانند مجاور کردن فرم‌های چهارگوش و دایره.
تباین زیاد، می‌تواند ناهنجار هم باشد. اصولاً تباین تا حد معقول، برای زنده و پویا کردن طراحی به کار می‌رود. لذا بهتر است مراقب بود تا تباین مکرر یا وسیع، محیط طراحی شونده را به فضایی شلوغ و سردرگم کننده تبدیل نکند. عنصر مهم دیگری در طراحی داخلی، که برای آرامش بخشیدن به فضا مفید است، عبارت است از «جزئیات». هر جزئیاتی از طرح‌های شابلونی دور لامپ‌های لوستر گرفته تا نقش و نگارهای متنوع کوسن‌ها، مدل کلیدهای برق و دستگیرهٔ در قفسه‌های مختلف، توجه بیننده را جلب می‌کند.
مردم بر خلاف رنگ، جزئیات را خسته‌کننده می‌دانند؛ لذا جزئیات در طراحی‌ها معمولاً مورد غفلت واقع و به طور سطحی به آن توجه می‌شود. در روند یک طراحی داخلی، رنگ، روح کل فضا و کیفیات حیات یک طرح را بازگو می‌کند و جزئیات، از آن پشتیبانی می‌کنند. آنها نباید بارز باشند؛ اما می‌بایست درست انتخاب و چیده شوند، تا به بهبود احساس کلی فضا کمک کنند.
ابعاد و نسبت‌ها: از آنجایی که این دو اصل طراحی، مرتبط با بزرگی و فرم هستند، همدیگر را پشتیبانی می‌کنند. نسبت‌بندی اشیاء، در مقایسه با همدیگر یا با کل طرح، تعیین می‌شود.
ابعاد، بزرگی و کوچکی عناصر بصری را در مقایسه با هم شامل می‌شود.
رنگ:
رنگ‌ها تأثیر بزرگی بر جوّ کلی طراحی شما می‌گذارند. دربارهٔ آنها در مطلب دیگری صحبت خواهیم کرد..

برای سبک‌های خاصی از دکوراسیون داخلی، لوازم عتیقه، تم مطلوبی در طراحی ارائه می‌دهند و به زیباتر شدن فضا کمک می‌کنند. چه دکوراسیون مدرنی در فضای داخلی در حال انجام باشد و چه خود خانه فرم آنتیک داشته باشد. بسیاری از اشیای عتیقه، به عنوان ارائه دهندهٔ آثار هنری استفاده می‌شوند؛ در حالی که اشیای عتیقهٔ دیگر، علاوه بر کاربرد نامبره، کاربرد لوازم رفاهی یا دیگر اشیا را نیز، دارند؛ مثلاً مبل‌های گرانقیمت عتیقه که همچنان برای نشستن استفاده می‌شوند. کمدها و قفسه‌های عتیقه نیز از این جمله‌اند با توجه به سلایق و ذائقه‌های مختلف افراد، همچنان طیف وسیعی از استفاده و نظاره کردن این قبیل لوازم، لذت می‌برند.
انتخاب لوازم آنتیک، کاری تخصصی است و بسیار مهم است که از یک دکوراتور داخلی در این موضوع مشورت خواسته شود. مهمترین جنبهٔ تناسب لوازم آنتیک از دید ساکنین فضای داخلی مورد نظر هم این است که اشیای برگزیده شده از نظر بصری، کاربردی یا هردو برایشان مطلوب و دلپذیر باشد. در غیر این صورت، حضور شیء عتیقه، کمکی به زیبایی بصری و تناسب دکور مورد نظر نخواهد کرد.
استفاده از اشیای عتیقه در دکوراسیون داخلی، نباید انبوه باشد؛ چرا که به تراکم و به هم ریخته به نظر رسیدن فضای داخلی ما منجر خواهد شد. هرچند اشیای مورد نظر، بسیار گرانقیمت و زیبا باشند. ابعاد و رنگ اشیای عتیقه هم می‌بایست با تم غالب دکور فضا هماهنگ باشد و در واقع، محیط اطراف خود را تکمیل کند. لوازم عتیقهٔ مورد استفاده در دکوراسیون داخلی، پس از چینش، باید متعلق به آن فضا به نظر برسند و ساز مخالف نزنند. یعنی مجموعهٔ دکوراسیون ما می‌بایست لوازم عتیقهٔ مورد استفاده را بطلبد و همچنین، این لوازم، قرار گرفتن در دکوری مانند آنچه ما طراحی و اجرا کرده‌ایم را نیاز داشته باشند، تا جلوه و همخوانی بهتری ایجاد کنند.
مسألهٔ دیگر دربارهٔ اشیای عتیقه، اعتبار و درستی آنهاست. به بیان دیگر، باید تحقیق کرد که شیء عتیقهٔ مورد نظر ما اصل باشد و لذا از دیدگاه دوام و حفظ کارایی و ظاهر با گذشت زمان، دربارهٔ آنها اطمینان داشته باشیم. حتی اگر آسیبی به شیء عتیقهٔ ما برسد، برای تعمیر، می‌بایست متخصص واقعی آن را پیدا کنیم؛ چرا که بسیاری افراد هستند که مدعی عتیقه‌شناسی و تخصص در مرمت آسیب‌های آنند، در حالی که در عمل، اندکی از پس این خدمات برمی‌آیند. گاهی اشیای عتیقه شناسنامه دارند و مؤسسات شناخته‌ شده‌ای، صحت و اعتبار آنها را تأیید کرده‌اند. پس این ابزاری است که می‌توان به طریق‌ آن، انتخاب‌های بهتری در زمینهٔ اشیای عتیقه کرد.
مثلاً کمپانی‌های «آنتیک ترانک»، «هاربور آنتیک» و «براون ریگ اینتریور» در زمینهٔ فروش و مرمت عتیقه، «کاسبا» در زمینهٔ انواع مبلمان و دکور عتیقه‌های موروکویی، «لِگِسی استون وُرک» در زمینهٔ تهیه و فروش و مشاوره در باب سنگ‌های آنتیک، «پولیشینگ پیانو» در زمینهٔ پرداخت و تمیزکاری عتیقه، از جمله مراجعی هستند که در این صنعت، به صورت شناخته شده و معتبر فعالیت دارند.

شکل ها دارای خصوصیت گویا و معنی دار نظام زیباشناختی خود هستند. در طراحی، این کیفیت های معنی دار، شکل و رنگ می بایست با یکدیگر مطابقت داده شوند، یعنی شکل و رنگ در معنی دار بودن و مفهوم خود یکدیگر را اثبات نمایند.
سه شکل اصلی مربع، مثلث و دایره نیز مانند سه رنگ اصلی قرمز، زرد و آبی دارای خصوصیات مفهومی و بیانی مشخص هستند. مربع، نمایانگر ماده، وزن و حدود مشخص است و حسی از کشش و امتداد و تجربه حرکت را القاء می کند. مربع با رنگ قرمز منطبق است و وزن و حجم قرمز با شکل سنگین و ساکن مربع مطابقت دارد. مثلث با زوایای حاد و تند، تأثیر ستیزه جویی، پرخاش و تهاجم را ایجاد می کند. مثلث سمبل تفکر است و حالت و خصوصیت بی وزن آن با زرد روشن هماهنگی دارد. دایره برعکس مربع، احساسات را ملایم و معتدل می کند و حس آرامش و حرکت آرام و آهسته را القاء می نماید. دایره سمبل روح است که در درون خود همواره در حال حرکت است و با رنگ آبی هماهنگی دارد.
اگر در پی شکل هایی برای رنگ های ثانویه باشیم، ذوزنقه با نارنجی، سه گوش های گوی مانند را با سبز و بیضی را با بنفش منطبق خواهیم یافت.
تطابق و تناسب هر رنگ با شکل مربوط به خود مستلزم همانندی و توازن است. اگر رنگ ها و شکل ها در بیان مفاهیم و حالات توافق داشته باشند، تأثیرات آن دو چندان خواهد بود.

جهت گیری یک اتاق یا فضا تأثیر زیادی بر کیفیت نور و بنابراین درک شما از رنگ محیط دارد. مهم است که تغییرات نور را در طول روز به دقت مشاهده کنید. همچنین تغییر فصلی نور را قبل از این که درباره رنگ فضا تصمیمی بگیرید مدنظر قرار دهید. عامل مهم دیگر موقعیت آن بخشی از اتاق است که قرار است رنگ آن را تصرف کند. اگر رنگ قرار است روی همان دیواری که پنجره دارد باشد، تیره تر و خاکستری تر به نظر خواهد رسید، خصوصا اگر پنجره ها فقط در یک دیوار باشند. به عنوان تجربه، یک نمونه رنگی را بردارید و آن را در مقابل یک دیوار که روبه روی پنجره است نگه دارید. سپس نمونه مشابه را بردارید و آن را پشت به دیوار پنجره نگه دارید. ترکیب نور روشن پس زمینه که از پنجره می تابد، به علاوه نبود نور مستقیم روی دیوار پنجره دار سبب می شود رنگ مات تر و خاکستری تر به نظر برسد.
قدرت نور در تمام شکل هایش، ابزار مؤثری برای تغییر کیفیت هر رنگ و فضای خاص در طراحی دکور است. اکثر اوقات، نور، چندان مورد توجه قرار نمی گیرد اما این عنصر، عملا قدرت آن را دارد که تأثیر رنگ را کاملا از بین ببرد یا به بهبود آن کمک کند. وقتی که رنگ و پارچه را انتخاب می کنید، آن را در نور طبیعی روز، در زمانهای مختلف روز و زیر منابع نوری مصنوعی مختلفی که می خواهید در اتاق به کار ببرید بررسی کنید. این کار را قبل از آنکه در مورد رنگ دقیق مورد استفاده خود تصمیم بگیرید انجام دهید، زیرا برخی رنگ ها مثل بنفش یاسی با کمترین تغییر در نور طبیعی یا مصنوعی، کاملا تغییر می کنند. نور درخشان و طبیعی روز، بهترین نور برای کار کردن است.

۱- نور شمال

نور شمال پراکنده و ملایم است. آرام تر و حتی کم تر مهیج است. رنگ ها در این نور کمی بی رنگ تر و ملایم تر احساس می شوند. اگر هدف شما داشتن فضایی مفرح، روشن و پویا است، پس رنگ های گرم را روشن تر انتخاب کنید. کنار هم قرار دادن رنگ های متضاد برای ایجاد عمق و بعد در اتاق، در نور شمال اهمیت بیشتری دارد. اگر هدف شما فضایی آرام تر، ساکت تر و عمیق تر است، رنگ های ملایم تر را با تأکیدات گرم به کار برید. آبی کاملا غلیظ و سبز-آبی در نور ملایم شمال باشکوه تر به نظر می رسد. نمونه های رنگی تان را به دقت در نور محیط واقعی اتاق امتحان کنید و مطمئن شوید که آنها زیادی بی رنگ نمی شوند.

۲- نور جنوب

نور جنوب موج دار و تیز است و تضادهای قوی درون فضا ایجاد می کند، یک نور گرم است. درک رنگ در فضایی که با نور جنوب روشن می شود پیوسته در طول روز و حتی فصول تغییر می کند.
نور طبیعی در طول روز تغییر می کند، درست بعد از سحر، این نور به صورتی می زند. اواسط روز، این نور، بیشتر زرد است. در حالی که هنگام غروب، به رنگ قرمز می گراید. تفاوت فصل ها و تفاوت های جغرافیایی نیز، نور طبیعی را تحت تأثیر قرار می دهد. همان طور که مناظر مختلف در آفتاب تابستان و آسمان پاییز، کاملا متفاوت هستند، اتاق ها نیز با هم تفاوت دارند. بنابراین، چشم دارای خصوصیت ذاتی مقایسه است. حتی اگر یک ظرف سیب سرخ هم تحت نور خاصی، کمی آبی به نظر برسد، چشم با رنگ دادن دوباره به سایر رنگ های اطراف آن، این تفاوت را جبران می کند. به طوری که به شکل یک طیف جدید و اندکی تغییر یافته درآید و موزون باشد.
نور جنوب مهیج با بیان سایه ها و پررنگ است. اگر می خواهید به ویژگی روشن بودن فضای رو به جنوب تأکید کنید، رنگ های ملایم و گرم بهترین انتخاب هستند چون رنگ ها خیلی تند نمی شوند. برای مثال، زرد مایل به کرم ملایم یا رنگ کرم خاکی قابل تحمل تر از زرد خالص خواهد بود. یک فضای روشن رو به جنوب فرصتی عالی ایجاد می کند تا رنگ های ملایم ماهرانه و پیچیده به کار ببرید. برای مثال خاکستری- سبز- آبی ملایم فضایی آرام بخش ایجاد می کند که دائما اما اندکی با نور تغییر می کند. چنین رنگ هایی شبیه آفتاب پرست هستند؛ رنگ بسته به تغییر نور و رنگ های مجاورش تغییرمی کند.

۳- نور شرق و غرب

انتخاب رنگ برای فضایی که فقط نور شرق یا غرب دارد می تواند یک چالش باشد و این که تصمیم داریم اساسا از فضای صبح یا بعدازظهر استفاده کنیم می تواند کمک کننده باشد. با این روش شما می توانید رنگ را مطابق با نوع نوری که اغلب در فضا وجود خواهد داشت مطابقت دهید. فضاهای رو به شرق یا غرب از نور صبح یا بعدازظهر پر می شوند. نور خورشید با زاویه کمی وارد می شود و در داخل فضای اتاق نفوذ می کند. در زمان های مشخصی از روز، فضا مقابل شرق یا غرب می تواند حتی از اتاقی با جهت گیری جنوب روشن تر باشد. در زمان های دیگر روز، اتاق مثل فضای رو به شمال، نور ملایم و پراکنده خواهد داشت. برای یک طرح رنگی متعادل که برای تمام اوقات روز مناسب باشد، یک قاعده عملی آسان و مطمئن، کاربرد رنگ های گرم و ملایم همراه با تأکیدات ملایم و غنی است. قاعده عملی نقطه شروعی مطمئن در طراحی رنگ است، اما هم چنان که اطمینانتان را افزایش می دهید، سعی کنید به تدریج قوانین را تغییر و بسط دهید و نهایتا آنها را نقض کنید تا راه حل های حقیقتا الهام بخش بیابید.

۱‍. رنگ روغنی

در این نوع رنگ ها ، رنگ دانه را در یک روغن خشک شونده که استر گلیسیرین با اسیدهای چرب ، نظیر اسیدهای اولیک و یا لینولنیک می باشد حل می کنند. این روغن ها در هوا اکسیده شده و به ترکیبات سیر شده تبدیل می شوند و لایه ای سخت مقاوم و محافظ تشکیل می دهند که از نفوذ آب در رنگ دانه جلوگیری می کنند.

• رقیق کننده :برای رقیق کردن و سهولت کاربرد رنگ به کار می رود و معمولا یک حلال هیدرو کربنی نظیر ترپنتین است که به روغن تربانتین شهرت دارد.
• خشک کننده: یکی از اجزای رنگ های روغنی است که در حقیقت نقش کاتالیزور در تسریع اکسیداسیون و خشک شدن رنگ ها را دارد و معمولا مخلوطی از اکسید های سرب، منگنز و کبالت در (روغن بزرگ) به صورت استر مصرف می شود.

۲- رنگ پلاستیکی

با اضافه کردن رزین های سنتزی نظیر رزین حاصل از فنل و فرمالدئید که خاصیت پلاستیکی دارد در روغن جلا رنگ های پلاستیکی حاصل می شود. این نوع رنگ ها به خاطر دوام و قابل شستشو بودن اهمیت و کاربردهای زیادی دارد.

۳-رنگ لعابی یا مات

با اضافه کردن رنگ هایی نظیر TiO2 به روغن جلا آن را به صورت مات درآورده و بعد برای مات کردن هر نوع رنگی به کار می رود.

۴- رنگ اتومبیل

این نوع رنگ ها باید این ویژگی را داشته باشند که به سرعت در هوا خشک شوند. برای این منظور رنگ دانه را در حلال های آلی بسیار فرار نظیر استات آمیل، استات اتیل یا استات بوتیل حل می کنند. برای رنگ های متالیک (فلزی) از رنگ دانه های فلزی استفاده می شود.

۵- رنگ محلول در آب

این نوع رنگ ها از معلق کردن رنگ دانه ها در آب مخلوط با یک چسب محلول در آب تهیه می شوند. از رنگ های روغنی ارزان ترند و قابل شستشو نمی باشند.

۶- رنگ غیر شفاف

در رنگ آمیزی چوب عبارت است از مایع رنگینی که روی سطح چوب را می پوشاند، که این مایع رنگین پس از خشک شدن به شکل یک قشر سخت و غیر شفاف روی چوب باقی می ماند و به کلی نقش چوب را می پوشاند و تشخیص چوب را غیر ممکن می کند.

• رنگ روغنی غیرشفاف: رنگ روغنی ترکیبی است از پودر رنگ، حلال، روغن جلا، اسکاتیف، مواد انعطاف دهنده و غیره، که به نوع پودر رنگ دارای رنگ های متفاوتی است. رنگ روغنی به دو دسته مات و براق تقسیم میشود. برای زدن رنگ روغنی لازم است سطح چوب را به روغن الیف آغشته و سپس با بتونه روغنی پر نموده و آن را رنگ نمود. حلال این نوع از رنگ ها تینر روغنی می باشد. از این رنگ برای مصارفی که در معرض رطوبت قرار می گیرند مانند در و پنجره های ساختمان، کابینت آشپز خانه و کلا اشیای قابل شستشو استفاده می شود.

انامل نوعی جلای غیر شفاف است که بافت چوبی را مخفی می کند و در عوض رنگ مطلوبی به آن می دهد. انامل خیلی سخت و دارای قابلیت ارتجاعی خوبی می باشد. این جلا در مقابل تغییرات آب و هوایی مقاوم است. انامل را می توان به وسیله تینر رقیق کرد.

طراح داخلی آرشیتکتی است که مسئولیت فراهم کردن دستور ساخت محیط داخلی یک آپارتمان، مغازه، مرکز تفریحی، باشگاه ورزشی، دفتر اداره، استودیوی هنری، غرفهٔ نمایشگاهی، سالن آرایش، مطب پزشکی و حتی گاهی کارگاه‌های تولیدی و صنعتی، گاراژها و هر سازه‌ای با محیط داخلی بسته و نیمه بسته به عهدهٔ او گذاشته شده است. این مسئولیت، ابعاد مختلفی دارد، از جمله: توجه به قوانین محلی، اِعمال کردن کدهای استاندارد معماری، نقشه کشیِ معماری، درک، تهیهٔ دستور و نظارت بر ویرایش و توسعهٔ لوله‌کشی، درک و نظارت بر ویرایش و توسعهٔ سیم‌کشی، طراحی و اجرای نورپردازی، درک، تهیهٔ دستور و نظارت بر ویرایش و اجرای سامانه‌های گرمایش و تهویه مطبوع، جایگذاری، کارگذاری و تعمیرات المان‌های ساختنی و بالأخره پرداخت‌های تکمیلی.
این یعنی طراحان داخلی می‌بایست آموزش‌های وسیعی در موضوعات متنوع طراحی و اجرای ساختمان دیده باشند و همچنین،‌ قادر باشند به پیمانکاران مختلف نقشه عملیات مورد نظر همراه با دستور کار با دقت زیاد و در جزئیات بالا بدهند و بر کار آنها نظارت کنند. لذا یک طراح داخلی باید بتواند به سرعت طرح‌های چرکنویس اولیه با دست و یا نرم‌افزار‌های طراحی و معماری مانند اتوکد تهیه کند و اسناد و فرم‌های قرارداد را با لحاظ کردن همهٔ قوانین محلی و منطقه‌ای بنویسد.
امروزه یک طراح داخلی هرچه دوره‌های آموزشی و مهارتی بیشتری در موضوعاتی که شرح آنها گذشت، بگذراند و به مهارت‌ها،‌ تجربیات، دقت و سرعت خود در کار بیفزاید، موفق‌تر است. متأسفانه در بعضی کشورها، آموزش رسمی، جامع و مناسبی برای طراحان داخلی برگزار نمی‌شود. در گذشته نیز، دانشی تحت عنوان طراحی داخلی وجود نداشت و طراحان داخل ساختمان‌ها، دانش معماری و دکوراسیون را به جای دانش طراحی داخلی کسب می‌کردند.
البته این وضعیت در همهٔ‌ کشورها وجود ندارد؛ اما هر کسی هم نمی‌تواند طراح داخلی موفقی شود. اگر با وضعیتی همانند شرایط فوق‌الذکر، کسی بخواهد وارد حرفه طراحی داخلی شود، به سرعت با انجام دادن یکی دو پروژه، بازار کار را از دست خواهد داد و متأسفانه در راه کسب چنین تجربه‌ای، تعدادی پروژهٔ طراحی داخلی هم تباه خواهند شد.
یک طراح داخلی، معمولاً‌ عضو اصناف، سندیکا‌ها یا کلوپ‌هایی مربوط به این حرفه است و مشتریان می‌توانند سوابق وی را از این طریق، بررسی کنند. طراحان می‌بایست بیمه‌های مسئولیت حرفه‌ای داشته باشند، تا در زمان‌هایی که اموری در روند انجام پروژه‌ها نامطلوب پیش رفت، خسارات ناشی از آن را پوشش دهد. طراحان داخلی، اگر دوران فعالیت حرفه‌ای درخشانی داشته باشند، نام‌آور می‌شوند و در صنف طراحان، معمولاً آنها را به خوبی می‌شناسند. گاهی هم شهرت آنها با انجام یک یا چند پروژه برجستهٔ طراحی داخلی که مستقر در سازه‌های معروف یا پرترددی، به ویژه توسط معماران یا اصناف مرتبط باشد، رقم می‌خورد.
اگر شما این مقاله را به این دلیل می‌خوانید، که می‌خواهید یک طراح داخلی شوید، ایده بسیار جالبی دارید و این صنعت به افراد با استعداد، خوش فکر و کوشای بیشتر نیاز دارد. حرفهٔ طراحی داخلی، همانند بسیاری مشاغل دیگر، روند یادگیریی دائمی و مادام‌العمر دارد، که هرگز متوقف نمی‌شود؛ همچنان که برای تنوع ایده‌پردازی و خلاقیت، هیچ مرزی نمی‌توان متصور شد. طراحان داخلی می‌بایست در جمع‌آوری اطلاعات در زمینهٔ کدهای استاندارد معماری و صنعت ساختمان، کدها و قوانین محلی، استانداردها و قوانین کار، محصولات و لوازم دکور، روش‌های صنعتی و متریال‌ها و بالأخره پدیده‌های جدید معماری و سبک‌های مهندسی و هنری، همیشه به روز باشند. طراحی داخلی، از مشاغلی است که می‌بایست نسبت به آن هیجان و علاقهٔ بسیار داشته باشید تا در این حرفه موفق شوید؛ چون مانند بسیاری از مشاغل دیگر،‌ پیشرفت در این حرفه نیز، مستلزم انگیزه و تلاش فراوان، در کنار علاقه و دید مثبت به کار و خلق آثار معماری داخلی است. باری به هر جهت نمی‌توان وارد این حرفه شد و موفقیت کسب کرد. اگر قصد شما واقعاً‌ وارد شدن به این رشته است، پیشنهاد می‌کنیم به عنوان کارآموز یا دستیار وارد مجموعه‌ای شوید و کار رایگان بکنید تا به شما اجازه دهند دستی بر آتش بگیرید. این به شما کمک می‌کند تا پس از گذشت مدتی، متوجه شوید که آیا طراحی داخلی واقعاً شغل مورد علاقهٔ شماست یا نه. به نظر می‌رسد با گذراندن چنین مرحله‌ای، بتوانید تصمیم درست و منطقی‌تری بگیرید.

مترجم و ویراستار دکتر شمس خلیلی